Prema onome što su pronašli, proces proizvodnje je tekao tako što su radnici na prvom spratu gazili po grožđu, iz kog je curio sok u donje pregrade, gdje se šećer iz slatkog soka pretvarao u alkohol.

Tečnost su poslije toga izlivali u velike osmougaone jame urezane u zemlju, da bi je kasnije flaširali i slali dalje.

"Iznenadili smo se da otkrijemo ovako sofisticirano postrojenje ovde koje je proizvodilo količine koje bi se i danas smatrale velikim. Treba uzeti u obzir da je sve ručno rađeno", navele su vođe ekspedicije za Vašington post.

Prema onome što su pronašli, proces proizvodnje je tekao tako što su radnici na prvom spratu gazili po grožđu, iz kog je curio sok u donje pregrade, gdje se šećer iz slatkog soka pretvarao u alkohol.

Tečnost su poslije toga izlivali u velike osmougaone jame urezane u zemlju, da bi je kasnije flaširali i slali dalje.

"Iznenadili smo se da otkrijemo ovako sofisticirano postrojenje ovde koje je proizvodilo količine koje bi se i danas smatrale velikim. Treba uzeti u obzir da je sve ručno rađeno", navele su vođe ekspedicije za Vašington post.

Lokalitet ima pet odjeljaka za presovanje grožđa, razbacanih na površini od jednog kvadratnog kilometra, na kojem se osim samog postrojenja za proizvodnju vina, nalaze i peći za pravljenje boca, kao i skladišta za čuvanje vina.

Konačni proizvod poznat je kao bijelo vino iz Gaze i Aškelona - po lukama iz kojih se izvozilo u Evropu, sjevernu Afriku i Malu Aziju.

Vino iz ovog dela sveta bilo je poznato širom mediteranskog područja, ali je vino takođe bilo jedna od osnovnih tečnosti za piće.

"Vino je bilo važan izvor hranjivih materija, ali uopšte tečnosti, jer je zbog procesa fermentacije bilo bezbjedno za piće, za razliku od vode koja je često bila zagađena bakterijama i patogenima“, kaže Jon Seligman, jedan od vođa iskopavanja.