Od nastanka do danas kroz srpsko crkveno pjevačko društvo Bogoljublje iz Doboja prošlo je više od 150 članova. Mijenjali su se članovi, dopunjavao repertoar, a sa horom je rasla Milica Lopandić. Ponosna je na činjenicu da Bogoljublje slavi deceniju postojanja i da je baš ona njegov dio.
"Pa drugačije je svakako. Počela sam kao dijete, to sam doživljavala kao neko životno opredjeljenje, ne bavim se muzikom profesionalno tako da mi ovo dođe kao hobi gdje izbacim negatovnu energiju gdje se družim s ljudima, ali i tad i sad je prelijepo“, kaže član hora Milica Lopandić.
Iskustva sa putovanja, takmičenja, fotografije. Sve to se nalazi na stotinak stranica mongrafije. Obimom nije velika ali je bogata građom.
"Ima fotografije, imaju važni dokumenti, fragmenti i crtice iz života hora, faktički pjevačko društva počev od nastanka pa kroz nabrajanje onih koji su rukovodili horom, najzaslužnijih za njegov opstanak i kroz cijelu deceniju sve što se dešavalo u pjevačkom društvu“, kaže ispred izdavača Slavica Gostimirović.
A dešavalo se mnogo toga. Od brojnih putovanja izdvajaju ono koje im je otvorilo vrata Italije gdje sada često gostuju.
"To je naše prvo putovanje u Еvropsku uniju pozvani smo od Srpske crkvene opštine Vićenca da učestvujemo na Svetosavskoj akademiji. Mi smo pripremili jednu dramsku scenu princ Rastko monah Sava i onda smo pripremili još kompozicija prigodnih za tu priliku. Publika je bila oduševljena, sala je bila prepuna“, kaže autor monografije Ljubiša Stanojević.
Punili su sale i vitrine nagradama. Sa svakog takmičenja vratili su se ako ne sa zlatnom, onda sa srebrnom medaljom. Zlatna plaketa za najbolje izvođenje djela Stevana Mokranjca jedna je od nagrada na koje se ponose. Ipak više od nagrada motivišu ih emocije koje bude kod publike.
"Meni je lično bilo pozitivno strašno kada smo nekoliko puta izvodili pjesmu 'Ovo je Srbija' koja ima jako dirljiv tekst i koja je mnogim članovima hora ako ne najdraža, onda među najdražim, kada smo prilikom izvođenja pjesme vijdeli da par ljudi u publici plače, onda su i nama suze u očima“, kaže član hora Lidija Žarić.
Nakon prvih deset, sa jednakim žarom nastavljaju dalje. Puniće sale i obogaćivati repertoar. Putovati na takmičenja, ali i biti dio svake liturgije u hramu pri kojem su osnovani. Mongrafiju ostavljaju kao trag postojanja i osnovu za sva buduća istraživanja horskog pjevanja u Doboju.
