Kako je planirano, tih dana će biti upriličena svečana akademija i predstavljena monografija posvećena ovom poznatom operskom pjevaču, a koja će posvjedočiti o bogatoj karijeri Čangalovića sa više od 3.000 nastupa.

Tako će, prvog dana manifestacije 8. septembra u velikoj Sali Matice Srpske u Novom Sadu biti promovisana monografija Nemanje Sovtića pod nazivom “Miroslav Čangalović Pevač-Glumac”.  Dan kasnije, 9. septembra na sceni “Pera Dobrinović” Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu biće održana svečana akademija i dodjeljene nagrade “Miroslav Čangalović”, dok će trećeg dana manifestacije, koji će biti održan u Čangalovićevom rodnom gradu Glamoču 11. septembra u prostorijama Narodnog univerziteta Glamoč, takođe biti održana svečana akademija i dodjeljene nagrade.

Glamočani koji su organizovani u Udruženje glamočana u Banjaluci, pozivaju sve zainteresovane, posebno svoje zemljake rasijane širom regiona da daju svoj doprinos ovoj manifestacija, i da 11. septembra dođu u Glamoč i svojim prisustvom uveličaju “Dane Miroslava Čangalovića”, jednog od najpoznatijih Glamočana u svijetu.

Inače, operski pjevač Miroslav Čangalović, jedno je od najvećih imena u istoriji srpske i jugoslovenske muzičke umjetnosti, rođen je 3. februara 1921. godine u Glamoču. Odrastao je kao siroče, ali uprkos tome ovaj veliki umjetnik svoje teško djetinjstvo nikada nije posmatrao kao tragediju, a spas je pronašao u muzici. Iz Glamoča se seli u Valjevo. Zahvaljujući prijateljstvu sa porodicom Dušana Trbojevića, istaknutog srpskog pijaniste i kompozitora, upoznaje se sa pjevanjem i koncertnim muziciranjem, a svoj operski debi je imao godine 1946, u beogradskom Narodnom pozorištu, ulogom tamničara u Pučinijevoj operi “Toska”.

Od 1946. do 1954. godine učio je pjevanje kod Zdenke Zikove, poznate operske pjevačice i pedagoga. Zahvaljujući izuzetnom talentu, ali i velikom radu i posvećenosti veoma brzo je postao nadaleko poznati operski bas i jedan od najvećih muzičkih umjetnika Jugoslavije.

Miroslav je sam govorio da je u stvari naučio da pjeva, ne u školi, već na planini, pjevajući krajiške pjesme sa čuvenim krajiškim natpjevom. Stvorio je impozantnu galeriju likova od seljana i popova, preko slugu, provodadžija, trgovaca, boema, do kneževa i careva.

Čangalovićev operski repertoar obuhvatao je više od 90 uloga u kojima se isticao raskošnim glasom, dramskom snagom i doživljenom interpretacijom, a među njegovim najpoznatijim ostvarenjima su uloge Borisa Godunova, iz istoimene opere Musorgskog i Dosifeja, iz opere “Hovanščina”, istog kompozitora.

Ostvario je nezaboravne uloge i kao Don Kihot (Masneov “Don Kihot”), Končak i Galicki (Borodinov “Knez Igor”), Mefisto (Gunoov “Faust”), Filip Drugi (Verdijev “Don Karlos”), Figaro (Mocartova “Figarova ženidba”), Kučobej (“Mazepa” Čajkovskog), Ivan Grozni (“Pskovitjanka” Rimskog Korsakova), Mitke (Konjovićeva “Koštana”)…

Njegov koncertni repertoar je obuhvatao preko 500 kompozicija autora svih epoha, i to solo pjesama, ciklusa pjesama, kantata i oratorijuma, čiji je veliki dio sačinjavalo premijerno izvođenje mnogih djela jugoslovenskih kompozitora.

Koncertna karijera Čangalovića trajala je preko 40 godina, održao je oko 3.000 koncerata na teritoriji bivše Jugoslavije i oko 160 koncerata širom svijeta. Nastupio je, između ostalog, u najprestižnijim dvoranama Londona, Pariza, Tokija, Moskve…

Svjetski muzički kritičari takmičili su se u hvalospjevima o njemu i njegovom glasu i poredili ga sa nekim od najvećih imena u istoriji opere.

Iako je pjevao u najpoznatijim operskim kućama širom svijeta, obožavao je da nastupa i pred običnim ljudima, u najmanjim i najzabačenijim mjestima širom bivše Jugoslavije.

Preminuo je u Beogradu 1999. godine, a urna sa njegovim posmrtnim ostacima prenijeta je 2012. u Aleju zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.