Voljeli jugoslovensku kinematografiju ili ne, Nedu Arnerić ste morali da zapazite. Višnja na Tašmajdanu, Grlom u Jagode, Ljubavni život Budimira Trajkovića, Varljivo leto 68, Tri karte za Holivud ili Policajac sa Petlovog brda, dugačak je spisak filmova i tv serija u kojima su milioni uzdisali zbog načina na koji je kamera voljela i voli Nedu.
A kada vam je već sa svojim prelijepim osmijehom, vanvremenskom ljepotom i glumačkim talentom ušla pod kožu, postali ste samo još jedan od njenih mnogobrojinih obožavatelja na području Jugoslavije. One stare, u kojoj je bilo malo teže stati pred kamere, a još teže postati nacionalna zvijezda, gotovo simbol jedne države, rame uz rame sa Milenom Dravić, Draganom Nikolićem, Batom Živojinovićem, Pavlom Vuisićem, Mijom Aleksićem, Čkaljom, Oliverom Dragojevićem, Arsenom Dedićem, Gabi Novak, Tanjom Bošković, Žarkom Lauševićem i još nekolicinom, piše Blic.
Njena popularnost je možda najbolje opisana kroz riječi Branka Rosića u Nedeljniku.
"Negdje tamo krajem devedesetih, ili možda početkom 2000, rađena je neoficijelna anketa u bivšim glavnim gradovima YU republika, tada već prestonicama novih država, i na pitanje “Šta za vas predstavlja Jugoslavija?”, statistički, najčešći odgovor je bio – Tito, bio je tu i Politikin zabavnik, ali najčešća ličnost, tačnije asocijacija na bivšu državu bila je beogradska i srpska glumica Neda Arnerić. U gomili cedevita, bajadera, Politikinog zabavnika, Tita, najčešći simbol zajedništva bivših Jugoslovena bila je skoro pa dorijangrejovska heroina koja tu klinačku facu ima i danas", napisao je Rosić.
Kroz široku lepezu njenih uloga na filmu, u televizijskim serijama i u pozorištu, bio je upečatljiv taj momenat da je sve prolazno, samo su Nedina senzualnost, ljepota, gracioznost i glumački talenat vječni.
Poslije tinejdžerskog debija u nagrađivanoj trilogiji Puriše Đorđevića (“San”, “Jutro”, “Podne”) cementirala je svoj status ulogom Višnje u kultnom klasiku “Višnja na Tašmajdanu” (1968) Stoleta Jankovića, po scenariju Siniše Pavića, a premijera filma bila je na njen petnaesti rođendan! Činilo se da su joj sva vrata otvorena. Njene najčešće destinacije u sljedećoj deceniji bile su, međutim, Italija i Sjeverna Makedonija. I dok je u Italiji zarađivala “hljeb nasušni” nizom uloga u komedijama (koje po pravilu nisu otkupljivane za prikazivanje u Jugoslaviji, valjda su distributeri mislili da time štite Nedu), u Sjevernoj Makedoniji je snimala filmove koji su donosili priznanja, poput “Ukleti smo”, “Irina” Koleta Angelovskog ili “Ispravi se, Delfina” Aleksandra Đurčinova- opisao je Branko Rosić, koji je najtačnije dao na uvid javnosti kolika je bitna uloga Nede Arnerić u jugoslovenskom filmu.
Mlađa publika, ona koja je rođena poslije Tita, pored uloga u kultnim filmovima Varljivo leto 68 I Ko to tamo peva, pamti je po ulozi Miroslave, vječito zabrinute majke u seriji Metla bez drške, Natalije iz Tri karte za Holivud koja je stalno na udaru male sredine zbog svog liberalnog života u iščekivanju Alda ili Biljane, Natašine majke u istoimenom filmu u režiji Ljubiše Samardžića.
Ono što je zajedničko svim njenim ulogama, jeste činjenica da su sve te Nede imale “ono nešto”, lični pečat koji je stanovao u njenim očima koji god da je kostim imala na sebi. Vanvremenski šarm vječite djevojčice koji traje i trajaće decenijama uz evidentna dubina i umnost koju je ispoljavala tokom gostovanja u televizijskim emisijma, najbolji su pokazatelj toga da ljepota, šarm, senzualnost i pamet mogu da idu zajedno u istim cipelama.
Neda danas bije životnu bitku zbog čega su misli ljudi iz čitavog regiona usmjereni ka jednom krevetu na Vojnomedicinskoj akademiji, što je još jedan, svojevrstan dokaz njene veličine i bitnosti kao glumice i osobe koju vole i poštuju milioni Srba, Hrvata, Slovenaca, Crnogoraca, Bosanaca i Makedonaca.
