Agencija Ansa podsjeća da filmska cenzura ima stogodišnju tradiciju i da se pojavila govoto istovremeno kada i prvi filmovi za publiku u Italiji, 1914 godine.

U proteklih stotinu godina skoro 35.000 filmova kontrolisla je komisija za cenzuru, a od 1944. godine trećina je, nakon rezova i promjena, bila puštena u bioskopske sale.

Vremenom mijenjala su se pravila, pa je cenzura od stroge političke, religiozne i socijalne kontrole postala više jedna vrsta odbrane prava maloljetnika od neodgovarajućih filmskih sadržaja.

Među cenzurisanima su poznati slučajevi Bertolučijevog “Posljednjeg tanga u Parizu”, “Roko i njegova braća” ili “Dolče vita”, ostvarenja koja se danas smatraju remek djelima kinematografije.

Umjesto komisije za cenzuru proizvodzači filmova će biti obavezni da sami kalsifikuju film, a u cilju zaštite dijece i maloletnika od sadržaja koji podstiču na nasilje, promovišu oružje ili neodgovarajući seksualni sadržaj.

Filmovi će ubuduće nositi oznake (etikete) da su pogodni naprimer za svu publiku, ili da nisu za djecu do šest godina starosti, ili da se ne savjetuju publici mlađoj od 14 godina, a komisija će kontrolisati da li etiketa odgovara sadržaju filma.