U statističkom dijelu u dubrovačkom kalendaru, pored podataka o broju stanovnika u Dubrovniku i pripadajućim naseljima, između ostalog, može se vidjeti i izjašnjavanje o tome kojim jezikom se govori u kući.
Na pitanje koji jezik govore u kući, njih 9.713 se izjasnilo da je to srpski jezik, 716 talijanski, 384 mađarski, 285 njemački, 52 češki, 19 slovenački, šest poljski i dva ruski jezik.
Dubrovnik je (sa naseljima Gruž-Lapad, Brgat Gornji, Brgat Donji, Grbavac, Martinovići, Makoše, Buići, Petrača, Čelopeci, Čibača, Brašina, Zavrelje, Soline i Plat) po popisu iz 1890. godine imao 11.177 stanovnika.
Od tog broja najveći broj su činili katolici (10.327), pravoslavnih je bilo 546, evangelista 221, Jevreja 79, muhamedanaca dva i jedan unijat, te jedan stanovnik bez vjerskog opredjeljenja.
Ovaj broj Kalendara je izašao 1897. godine, a za narednu 1898. godinu.
Kalendar je štampan latinicom i bavio se književnošću, istorijom, kulturom i politikom, a uređivao ga je (period: 1897–1903) Antun Fabris (1864–1904), dubrovački Srbin katolik.
Saradnici Fabrisu bili su mnogi tamošnji ugledni Srbi katolici: Andra Murat, Ivan Stojanović (1829–1900), Marko Car (1859–1953), Vid Vuletić Vukasović (1853–1933).
