U gotovo svim kulturama koje koriste godišnje kalendare dolazak nove godine se proslavlja kao praznik smjene doba - odlazak starog i početak novog perioda.
Međutim, nije oduvijek 1. januar uziman kao početak nove godine, zavisno od kulture nova godina se slavila u proljeće ili na jesen.
Sam običaj vezuje se za praznovanje rađanja Sunca. Kako su se mijenjali vijekovi, tako su se mijenjali i dani kada se slavila nova godina. S obizirom na to da mnogi narodi nisu imali kalendare, godinu su računali prema godišnjim dobima, kao i na osnovu završetka poljskih radova koje su obavljali.
Smatra se da je prvu "proslavu" Nove godine održao narod u Mesopatamiji, prije više od 2000 godina!
U Mesopotamiji se nova godina dočekivala početkom marta mjeseca.
Jedno je mišljenje da su prvi novu godinu slavili Kinezi, a drugo je da su to bili stari Germani ili Rimljani. U antičkom Rimu, kao i u Mesopotamiji, početak nove proslavljao se 1. marta, negdje oko proljećne ravnodnevnice.
Međutim, od 153. g. stare ere Rimljani su proslavu na 1. januar - proslavljalo se u čast boga Janusa. Oni su novu godinu slavili kao simbol početka novog života i novih životnih nada.
Stari Germani su početak nove povezivali sa završetkom poljskih radova koji su padali sredinom novembra. Oni su time slavili dobro godinu i predstojeći odmor.
Svi ovi običaji su, u osnovi paganski, postojali u Еvropi mnogo prije dolaska hrišćanstva. Ova religija dugo je bježala od slavljenja ovog praznika 1. januara jer su crkveni poglavari u tome vidjeli ostatke starih vjerovanja i običaja. Tokom velikog dijela srednjeg vijeka za početak godine uzimao se najradosniji hrišćanski praznik - Božić. Tek od 12. vijeka i crkva polako prihvata 1. januar kao prvi dan nove godine.
