Skromnost, vrlina, dobrota i život po jevanđelju, sinonim su za čoveka čiju su božju reč pravoslavni hrišćani uvažavali i poštovali.

Patrijarh Pavle preminuo je u snu 15. novembra 2009. godine na Vojnomedicinskoj akademiji, gde je od 13. novembra 2007. godine bio na liječenju.

Prema sopstvenoj želji, sahranjen je u manastiru Rakovici, u Beogradu.

Prenosimo dio besede koju je održao 21. februara 1995. godine u patrijaršijskoj kapeli Svetog Simeona Mirotočivog u Beogradu: “Među vukovima opstati ovci je teško, ali nije nemoguće, jer nam Gospod kaže na koji način mi možemo i među vukovima opstati kao ovce Njegove.

A to je: da budemo mudri kao zmije i bezazleni kao golubovi. Mudrost će nas sačuvati da ne postanemo plen, da nas vuci ne raskinu, odnosno da nas neprijatelji ne onemoguće.

A bezazlenost i dobrota će nas sačuvati da mi ne postanemo vuci.

 I danas, i kroz vekove, koliko je puta dolazila misao mnogima da se među vucima ne može opstati drukčije nego samo kao vuk – među Turcima samo kao Turčin!

I koliko je njih koji su zbog toga odlučili da se poturče i poturčili su se. Ali oni drugi naši preci, braćo, ostali su ovce Hristove u ime ljubavi Njegove.

Treba imati, dakle, mudrost. Razvijati mudrost Bogom danu, sve više i više, a paralelno sa tim razvijati i dobrotu.

Jer, mudrost bez dobrote prelazi u zloću, a bezazlenost bez mudrosti prelazi u glupost.

Ni jedno ni drugo više, nego da budemo mudri kao zmije, a bezazleni kao golubovi. I mene su gonili, i vas će goniti, govori Gospod.

S tim moramo biti načisto i pripremiti se da i pri tom ostanemo onako kako treba, kakvi su i preci naši bili: ljudi Božiji, narod Božiji.

I onda, kad dođe kraj života našega, ući ćemo u radost blaženstva Carstva Nebeskoga.

To i jeste smisao i cilj našeg života. Bog vas blagoslovio”, rekao je patrijarh Pavle, prenosi B92.