Riječ "vampir" je jedina srpska riječ koja je ušla u mnoge svjetske jezike. Možemo je pronaći u engleskom, njemačkom, francuskom i mnogim drugim jezicima.
Njeno porijeklo i popularnost vezani su za narodna vjerovanja i legende sa Balkana.
Vjeruje se da potiče od stare slovenske riječi “upir“, koja dolazi iz izraza “o+pyr” – što znači “nije spaljen“.
Stari Sloveni su spaljivali svoje mrtve, jer su vjerovali da oni koji nisu spaljeni mogu da se vrate među žive kao vampiri.
Prvi pisani podaci o vampirima u Srbiji potiču iz 13. vijeka.
Čak se i u Zakoniku cara Dušana iz 1349. godine pominju vračevi koji spaljuju tijela mrtvih kako bi spriječili njihovo “povampirenje”.
Jedan od prvih poznatih slučajeva vampirizma bio je 1727. godine, kada su ljudi tvrdili da hajduk Pavle, nakon smrti, posjećuje mještane i davi ih. Neki su ubrzo umrli, pa su njegovo tijelo otkopali i proboli ga kocem.
Još poznatiji slučaj zabilježen je 1725. godine u selu Kisiljevo, kada su mještani tvrdili da je Petar Blagojević ustao iz groba i ubio devet ljudi. Kada su austrijske vlasti otvorile njegov kovčeg, tijelo mu je bilo očuvano, a u ustima je imao svježu krv.
Kada su mu zabili kolac u srce, iz tijela mu je potekla krv, pa su ga spalili da spriječe dalje “napade”.
Vijest o srpskim vampirima brzo se proširila Еvropom preko austrijskih novina.
Prvi put se u zapadnoj štampi pojavila 1725. godine u Bečkom dnevniku. Od tada, riječ “vampir” je prešla u njemački jezik i ubrzo se proširila na cijeli svijet.
Danas, zahvaljujući filmovima, knjigama i legendama, “vampir” je postao dio globalne kulture, a njegova priča potekla je upravo iz Srbije.
