Na dvoru prvog srpskog cara, Dušana Nemanjića koji je državu proširio do neslućenih razmjera, dobre hrane nije nedostajalo. Sa velikom teritorijom stigli su i novi začini, nove vrste mesa, do tada nepoznati recepti.

Hrana je imala veliku važnost na Dušanovom dvoru.

Na dvoru se jelo mnogo mesa – divljač, riba, pernata živina, suvo meso i naravno, slanina! Naročito je cijenjeno bilo ovnovsko meso, a sa primorja se na dvor donosila i morska riba, hobotnice, kao i usoljena ikra.

Poslije Dušanovih osvajanja, Srbi su imali svoje solane u Albaniji i Grčkoj. Od ostalih začina, koristio se biber, majčina dušica, hajdučka trava, metvica, a dopremani su šafran, cimet, mirođija, karanfilić. 

Povrće nije bilo “na cijeni”. Zvalo se zelje, a kada bi pominjali “ljuto zelje” mislili su na luk i rotkve. Tu i tamo, mogao je da se pojede crni i bijeli luk, kupus, zelena salata, rotkvice, maslačak, blitva i dosta vrsta pečuraka.

Osim mesa, mlijeko i svi proizvodi od mlijeka (sir, kajmak) su bili prave poslastice i rezervisane za posebne prilike i vlastelu.

Neka “stara” srpska jela tada su bila “mlada”, pa su se kako na dvoru tako i među običnim svijetom, jele gibanice, proja, cicvare, popare.

Ipak, upravo su preci cara Dušana u Srbiji ustanovili vinogradarstvo, a čak je i postojao zakon kojim se zabranjivalo dodavanje vode u vino. Car Dušan je imao veliki podrum u okolini Prizrena, pa se na njegovom dvoru točila “dobra vinska kapljica”.

Recepti sa srpskog dvora – Biftek sa bijelim lukom

Ovaj recept datira sa kraja XIII vijeka.

Isjeckati srednje komade junećeg bifteka u potopiti u rasol od kupusa da odstoje jedan dan. Onda se izvade, prosuše se i istrljaju bijelim lukom i maslinovim uljem. Tako pripremljeno meso se peče na žaru. Gotovo meso se preliva sosom od crnog vina, meda, pečuraka i kupina koji se pšeničnim brašnom povezuje do srednje gustine.