Uz ime koje nam daju na rođenju roditelji i koje predstavlja naše lično ime, prezime označava naše porijeklo i korijene.
Prezime je nastalo u drugoj polovini 14. vijeka. U slovenskim narodima korišćeno je mnogo sufiksa prilikom nastajanja prezimena.
Najčešći nastavak -IĆ znači malo i mlado, a nastavak -OVIĆ upućuje da je “potomak od…”.
Većina srpskih prezimena prepoznatljiva je po sufiksu -ić.
Sufiks -ić je slovenski deminutiv, čija je osnovna uloga u stvaranju patronima i matronima.
Procjenjuje se da se nekih dvije trećine srpskih prezimena završava na -ić ili -vić.
Razlike u prezimenima između Srba iz Srbije i Srba iz drugih krajeva su uglavnom u tome što su jedna formirale srpske vlasti, u skladu sa narodnom tradicijom, dok su druge formirale strane vlasti.
Veliki broj srpskih porodica nosi ista prezimena, iako uopšte nisu u međusobnom srodstvu.
Prezimenska osnova može da bude različita. Najčešće je to lično ime rodonačelnika određene porodice.
U najvećem broju slučajeva to je očevo, djedino ili ime nekog drugog muškog pretka u direktnoj liniji srodstva.
Pobočna linija srodstva, javlja se samo u izuzetnim slučajevima.
Postoje i prezimena nastala od imena ženskog pretka. „Osnivač prezimena” ne mora uvijek da bude krvni srodnik.
Ponekad to mogu da budu i druga lica (usvojitelj, staratelj, dobročinitelj i dr.). Takođe mogu biti i prema upečatljivoj osobini nekog od predaka, prema mjestu gdje porodica živi ili odakle se doselila, objasnio je Trifun Pavlović u članku “Srpski tić se preziva na ić”, prenosi Žena Blic.
