Prema podacima iz Registra malignih bolesti, koji je 2001. godine ustanovio Institut za javno zdravstvo Srpske, 2005. godine u Republici Srpskoj bilo je 3.907 novooboljelih, pet godina kasnije 4.986, dok ih je 2015. godine bilo 5.972. 

Podaci Instituta za javno zdravstvo Srpske pokazuju da je od malignih bolesti u Republici Srpskoj 2005. godine umrlo 2.673 lica, 2010. godine 2.670, a 2015. godine 3.113 lica. 

Nacionalni koordinator za maligna oboljenja Zdenka Gojković rekla je Srni da su ratna dešavanja sigurno uticala na povećanje incidence malignih oboljenja, ali i da postoje i drugi faktori rizika, poput nasljednih genetskih promjena, koje utiču na pojavu određenih vrsta karcinoma. 

"Ako govorimo o osiromašenom uranijumu, kao zračenju, onda je ono sigirno faktor rizika koji može zdravu ćeliju gurnuti u pogrešnom smjeru i dovesti do maligne transformacije", kaže Gojkovićeva. 

Ona ističe da na svim područjima koja su tokom rata bila bombardovana nisu rađena precizna mjerenja stepena zračenja i dodaje da ne zna kakvo je stanje u Srbiji gdje je NATO tokom agresije 1999. godine, takođe, koristio projektile sa osiromašenim uranijumom. 

"U to ratno vrijeme, prije dvadeset i nešto godina, djeca su, često iz znatiželje, išla blizu mjesta gdje su eksplodirale bombe ili su njihovi očevi sa ratišta donosili oružje i municiju...Tako su, možda, bila podložna malim dozama zračenja. Naravno, za ovo nemam nikakvu potvrdu, ali teoretski bi to tako moglo biti", kaže Gojkovićeva. 

Ona kaže da se najosjetljivija tkiva koja lako mogu postati maligna u dobu adolescencije razvijaju, pa mogu nastati karcinom genitalnih organa, štitne žlijezde ili određene vrste leukemije. 

"Znači, organi koji se brzo razvijaju u stvari zračenjem budu i najviše oštećeni", ističe Gojkovićeva. 

Ona kaže da se može reći da je sve to imalo uticaja, ali i da je pitanje koliko dugo će se odražavati na kompletno stanovinštvo, odnosno učestalost pojedinih vrsta karcinoma. 

"Napominjem da za to nemamo konkretnih dokaza jer nisu sprovedena mjerenja", kaže ona i ističe da je na području oko Bratunca, gdje se nastanio dio Srba nakon što su napustili Hadžiće, primijećen znatan porast određenih malignih oboljenja, što se može povezati sa određenim stepenom zračenja tokom bombardovanja. 

Ona je istakla da je bilo potrebno sprovesti istraživanje posljedica bombardovanja. 

Gojkovićeva navodi da je, generalno, kod muškaraca najučestaliji karcinom pluća, potom debelog crijeva, te prostate, a kod žena karcinom dojke, debelog crijeva i grlića materice. 

Ona kaže da karcinom dojke, grlića materice i debelog crijeva može imati bolji ishod liječenja kod ranog otkrivanja. 

"Tu bi trebalo naravno da postoji nacionalni program skrininga za karcinome koji se mogu prevenirati, kao što su karcinom grlića materice, debelog crijeva i karcinom dojke", rekla je Gojkovićeva. 

Ona ističe da je broj novooboljelih od karcinoma u porastu širom svijeta, ali da je u razvijenim zemljama, koje koriste savremene metode ranog otkrivanja, stopa smrtnosti u opadanju. 

Direktor Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica Milorad Kojić rekao je Srni da je potvrda o korištenju municije sa osiromašenim uranijumom prilikom bombardovanja Republike Srpske zvanično objelodanjena u izvještaju Ekspertskog tima UNEP-a–Programa UN za životnu sredinu iz maja 2003. godine. 

Kojić kaže da je UNEP u izvještaju naveo da je moguće da tokom građevinskih radova u budućnosti budu iskopana radioaktivna zrna koja su trenutno skrivena u zemlji. 

"Ako se ovo i dogodi, kako tvrdi UNEP, postojali bi odgovarajući rizici od spoljne izloženosti beta zračenju i opasnosti od unutrašnje izloženosti kontaminacijom ruku i disanjem", kaže Kojić.