Njegova svetost patrijarh srpski Porfirije danas je u Sabornoj crkvi u Beogradu služio pomen blaženopočivšem patrijarhu Vikentiju, koji je bio 42. poglavar Srpske pravoslavne crkve.
Vikentije je izabran za patrijarha srpskog 1. jula 1950. godine. Kao patrijarh srpski uspostavio je veze sa ostalim sestrinskim pravoslavnim crkvama, koje su usljed raznih prilika bile dosta oslabile, saopšteno je iz Srpske pravoslavne crkve.
Riješio je pitanje socijalnog i penzionog osiguranja sveštenstva, jer je crkveni penzioni fond nakon rata odlukama državnih vlasti likvidiran.
Pored svih svojih crkvenih poslova, patrijarh Vikentije se od mladosti bavio naukom i bio vrlo aktivan u Istorijskom društvu Vojvodine, koje je prije rata izdavalo "Glasnik Istorijskog društva", a jedno vrijeme je, dok je bio arhiđakon, bio i urednik ovog uglednog časopisa, koji je oko sebe okupljao najbolje srpske predratne istoričare.
Patrijarh Vikentije umro je 5. jula 1958. godine u Beogradu. Sahranjen je u beogradskoj Sabornoj crkvi.
On je rođen je kao Vitomir Prodanov 1890. godine u Bačkom Petrovom Selu. Zamonašio se 1917. godine u manastiru Bezdinu, a u čin đakona rukopoložio ga je 12. septembra u temišvarskoj Sabornoj crkvi episkop Georgije. Za arhiđakona je proizveden 1932. godine.
Budući da se uvijek interesovao za nauku, upisao se na Filozofski fakultet u Beogradu, gdje je diplomirao 1929. godine na grupi Istorija Srba, opšta istorija i istorija Vizantije.
U čin prezvitera rukopoložen je 18. novembra 1929. godine, a 20. novembra je proizveden u čin arhimandrita.
Na osnovu konkursa je 1932. godine izabran za glavnog sekretara Svetog Arhijerejskog Sinoda, a 1936. godine za vikarnog episkopa marčanskog.
Hirotoniju nad arhimandritom Vikentijem izvršio je patrijarh srpski Varnava u beogradskoj Sabornoj crkvi.
Episkop Vikentije ostao je i kao vikarni episkop na dužnosti glavnog sekretara Sinoda sve do izbora za episkopa zletovsko-strumičkog 1939. godine, a rukovodio je administracijom Ohridsko-bitoljske eparhije, dok nije protjeran od strane Bugara iz Štipa 1941. godine.
Jugoslovenski komunisti poslije Drugog svjetskog rata nisu mu dozvolili da se vrati na svoju eparhiju.
Po izričitoj želji episkopa žičkog Nikolaja, episkop Vikentije ga je zamjenjivao u Žičkoj eparhiji od 1941. do 1947. godine.
Kada je vaspostavljena samostalna Eparhija sremska upravljao je njome u svojstvu administratora od 1947. do 1951. godine, do izbora za patrijarha
