Dvadeset šestog dana marta, Srpska pravoslavna crkva i vjernici obilježavaju prenos moštiju Svetog Nikifora, patrijarha carigradskog.
Upravljao je, mudro i revnosno, svetom crkvom kao najveći carigradski arhipastir.
Kada je Lav Jermenin ustao protiv ikona, on se usprotivio caru, i najprije cara savjetovao, a po tom izobličavao. Zato ga je nečestivi car prognao na ostrvo Prokonis. Na tom ostrvu bio je manastir, koji je sam Nikifor sagradio u čast svetog Teodora. I tu je proveo ovaj ispovjednik vjere pravoslavne 13 godina, a potom se predstavio i otišao Gospodu 827. godine.
Pošto su izginuli svi carevi ikonoborci, i na carski presto sjeo je Mihail s majkom Teodorom, a na patrijaršijski bio povraćen patrijarh Metodije, tada (846. godine) su prenesene mošti svetog Nikifora sa Prokonisa u Carigrad, i bile položene prvo u crkvu svete Sofije, iz koje je za života i izgnan bio, a poslije u crkvu Svetih Apostola. Glavno praznovanje ovog velikog jerarha bilo je 2. juna, a 13. marta praznuje se otkriće i prenos njegovih netljenih moštiju. Bio je sveti Nikifor izgnan iz Carigrada 13. marta, i opet 13. marta, poslije 19 godina, mošti su mu prenijete u prestonicu.
Prema narodnim vjerovanjima, danas valja da se šije odjeća i namijeni svijeća za mrtve u crkvi.
Tropar (glas 4):
Istina stvari objavi te stadu tvome kao pravilo vjere, obrazac krotosti i učitelja uzdržanja. Zbog toga si smirenjem stekao visoke počasti, a siromaštvom bogatstva: Oče Nikifore, moli Hrista Boga da spase duše naše.
(Hram Končarevo)
