Draženka Bursać i Snježana Knežević među prvim su Srbima koji su se poslije rata vratili u Drvar. Stanje koje su zatekli tada bilo je katastrofalno.
Ni danas pričaju nije puno bolje, jer su ih vlasti kantona i Federacije praktično otpisale. U 21. vijeku još su opština koja nema ni tržni centar.
"Vratila sam se u svoj grad među svoje ljude na svoje ognjište. Živimo muž i ja radimo. Borimo se, držimo ovu tezgu već 18 godina. Naravno da nije lako", priča Draženka.
"Bila je katastrofa tu sam dovela dvoje djece, ne ja nego svi mi, ali ta ljubav prema gradu prema našem Drvaru i natjerala nas da ostanemo pod tim uslovima. Kako je bilo, ne možemo reći sad je dobro, ali da je baš nešto dobro nije", kaže Snježana.
Srbi se i dalje vraćaju u Drvar. Žude za svojim ognjištem, ali znaju da jedinu podršku imaju od Republike Srpske i Srbije. Načelnica opštine poručuje da se iz dana u dan trude da ovim ljudima olakšaju život koliko toliko. Povratnicima život dodatno otežava to što je u mnogim opštinama upravo ta kategorija stanovništva ukinuta.
"Hvala Bogu uz podršku Dodika i Vučića možemo uraditi značajne infrastrukturne objekte koji sa različitih aspekata poboljšavaju kvalitet života u Drvaru ali i u drugim povratničkim opštinama u Federaciji", kaže Dušica Runić, načelnik opštine Drvar.
Drvar je nekada imao 20.000 stanovnika, danas njih samo 4.000. Srbi opstaju uprkos teškom stanju, jer je ljubav prema ognjištu jača od bilo čega.
.webp)
