Žiča je srpski srednjovjekovni manastir iz prve polovine XIII vijeka, koji se nalazi u blizini Kraljeva.
Podigao ju je prvi kralj Srbije iz dinastije Nemanjića, Stefan Nemanjić, a značajnu ulogu u njenom podizanju imao je i njegov brat, Sveti Sava. Upravo tu krije se odgovor na jedno pitanje zašto je Žiča baš crvene boje?
Poslije sticanja crkvene samostalnosti 1219. godine, u Žiči je smješteno sjedište autokefalne srpske arhiepiskopije. Početkom posljednje decenije XIII vijeka, manastir je stradao u napadu Tatara, poslije čega je sjedište arhiepiskopije prenijeto u Svete Apostole kod Peći, a sam manastir je početkom XIV vijeka obnovio kralj Milutin.
Tokom srednjeg vijeka, u Žiči su ustoličavani episkopi i ovjenčavani kraljevi iz dinastije Nemanjića, zbog čega je poznata i kao “Sedmovrata”. Slično, glavna manastirska crkva, posvećena je Vaznesenju Hristovom (Svetom Spasu), pa se u stručnim spisima još naziva i Spasova crkva iako je ovo uglavnom nepoznato.
Crvena boja manastira Žiča
Ono što većina ljudi prvo primijeti kada je u pitanju ova impozantna građevina jeste njena boja. Jer, nema baš puno manastira u Srbiji, a ni na svijetu koji su tako intenzivno crvene boje.
O tome kako je do ovoga došlo postoji zanimljiva priča.
Naime, Žiču je podigao prvi kralj Srbije iz dinastije Nemanjića, Stefan Nemanjić, a značajnu ulogu u njenom podizanju imao je i njegov brat, Sveti Sava.
On je jedno vrijeme boravio na Svetoj Gori, a po povratku iz Nikeje u Srbiju 1220. godine naredio je određene promjene u arhitektonskom izgledu crkve. U trećoj deceniji XIII vijeka crkva je premalterisana i obojena u crveno.
Istoričari umjetnosti smatraju da je to bila upravo ideja Svetog Save koji je na Svetoj Gori vidio hramove kao što su Lavra i Vatoped koji su bili crveni. Tamo se i upoznao sa vjerovanjem da crkva počiva na krvi mučenika i da je to simbolični oživotvoreno u boji crkava i nakon toga je zahtijevao od majstora da i Žiču oboje na isti način, prenosi Istorijski zabavnik.
