Muslimanske jedinice iz sela Korita, Mahmutovića Rijeke i Orahova i pripadnici tzv. Armije BiH iz Breze, Visokog i Kaknja napali su Čemerno u ranim jutarnjim časovima 10. juna 1992. godine.

Pripadnici tadašnje Teritorijalne odbrane Breza ubili su 32 srpska civila i vojnika, među kojima je najviše bilo staraca, žena i djece, a selo su sravnili sa zemljom.

Žrtve napada muslimanskih snaga na Čemerno su članovi porodice Bunjevac - Miloš, Mirosava, Ranko, Slavojka, Đorđo, Koviljka, Goran i Rajko.

Ubijeni su i članovi porodice Damjanović - Spasenija, Ranka, Jadranka, Staka i Zdravko, Novko Ćetković, Manojlo Đuka, Gojko Ćurđić, Miroslav i Sreten Janković, Radomir Jevtić, Svetozar Kapetanović, LJubiša Lazendić.

U napadu muslimanske vojske iz Breze, Visokog i Kaknja ubijeni su Milovan i Žarko Malešević, Nedeljko Mićić, Stanoje Mirković, Miro Pantić, Stana Rašević, Milinko, Janja i Rajko Trifković, dok se ostale žrtve vode kao nestale.

Parastos ubijenima služio je sveštenik u Crkvi Svetog Petra i Pavla u Nišićima Božidar Tanović, a pored članova porodica, prisustvovali su mu izaslanik srpskog člana i predsjedavajućeg Predsjedništva BiH

Boško Tomić i ministar za ljudska prava i izbjeglice u Savjetu ministara Miloš Lučić.

Oni su potom položili vijence na Spomen-obilježje stradalim mještanima Čemerna.

Organizator ovog memorijalnog skupa i ove godine je Organizacija porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Istočno Sarajevo, u saradnji sa porodicama žrtava i institucijama i organizacijama sa ovog područja.

Čemerno je danas potpuno pusto selo u kome nema nijednog Srbina povratnika.

Za vrijeme napada na ovo srpsko selo ubijeni su gotovo svi stanovnici, a počinioci su imali jasnu naredbu pretpostavljenih da unište sve što je srpsko.

Stanovnici koji nisu ubijeni na kućnom pragu ili su u napadu ranjeni, odvedeni su u zloglasne logore za Srbe.

Kao i u ostalim muslimanskim napadima na srpska sela, i na Čemernu je opljačkano i odneseno u Sarajevo i okolna muslimanska sela sve što se moglo ponijeti, a selo je ostalo razoreno i spaljeno.

Ministarstvo unutrašnjih poslova Republike Srpske 8. marta 2007. godine podnijelo je dopunjenu krivičnu prijavu sa dokazima i imenima 15 Bošnjaka koji su osumnjičeni za ove zločine.

Tužilaštvo BiH optužilo je DŽemala Hadžića, Teufika Turudića, DŽemala Smolu, Senada, Harisa i Benjamina Sikiru, Enesa Duraka, Mirsada, Nusreta i Mirzeta Bešliju, te Hamdiju Spahića da su krajem maja i u prvoj polovini juna 1992. godine, zajedno sa drugim njima poznatim licima, svjesno i voljno učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu u selu Čemerno.

Prema navodima optužnice, Hadžić je u to vrijeme bio komandant Prvog odreda "Sretno" tadašnje Teritorijalne odbrane /TO/ Breza, kojem su bili potčinjeni pripadnici Prve i Druge čete TO Kakanj.

Turudić je, prema optužnici, obavljao funkciju komandira Druge čete TO Kakanj, dok su Smolo, Senad, Benjamin i Haris Sikira bili pripadnici drugog voda te čete.

Tužilaštvo BiH tereti Duraka, kao aktivnog policajca i rukovodioca pripadnika aktivnog i rezervnog sastava Stanice javne bezbjednosti Ilijaš, čiji je pripadnik bio i Spahić, dok je Mirsad Bešlija optužen kao komandir čete TO Korita, koja je pripadala TO Ilijaš, a čiji su pripadnici bili i Nusret i Mirzet Bešlija.

Optužnica ih tereti da su 10. juna 1992. godine izvršili napad na selo Čemerno pucanjem, bacanjem bombi, mučenjima, paljenjem pokretne i nepokretne imovine, što je dovelo do smrti 30 lica srpske nacionalnosti, među kojima je najmlađa žrtva imala 16, a najstarija više od 80 godina.

Optužen je i Nehru Ganić u svojstvu komandanta Opštinskog štaba TO Breza, koji se tereti da, iako je znao ili mogao znati da njegovi podređeni spremaju izvršenje napada na Čemerno, nije spriječio ovo krivično djelo, odnosno nije kaznio izvršioce.