Na Đinđića je pucano 12. marta 2003. godine u Beogradu, ispred zgrade Vlade Srbije, kada je zadobio prostrelnu ranu grudnog koša i trbuha.

Povredama je podlegao u 13.30 časova u Urgentnom centru Kliničkog centra Srbije, a u Srbiji je ubrzo uvedeno vanredno stanje i proglašena trodnevna žalost.

Za vrijeme vanrednog stanja u policijskoj akciji "Sablja" uhapšeno je 11.665 osoba, među kojima je bilo partijskih funkcionera, visokih oficira, nosilaca pravosudnih funkcija i estradnih zvjezda.

Glavni osumnjičeni u organizovanju ubistva Đinđića bili su nekadašnji komandant raspuštene Jedinice za specijalne operacije /JSO/ Milorad Ulemek Legija i pripadnici "zemunskog klana" Dušan Spasojević Šiptar i Mile Luković Kum.

U "Sablji" je uhapšen neposredni izvršilac ubistva Zvezdan Jovanović, kao i nekoliko članova raspuštene JSO, ali i brojni pripadnici zemunskog klana, dok su Spasojević i Luković ubijeni u Meljaku kraj Beograda.

U avgustu 2003. podignuta je optužnica protiv 44 osobe za učešće u organizovanju ubistva, a suđenje je počelo 22. decembra 2003. godine u Okružnom sudu u Beogradu.

Oni su 23. maja 2007. godine proglašeni krivim i osuđeni na ukupno 378 godina zatvora, ali politička pozadina ubistva Đinđića do danas nije razjašnjena.

U obrazloženju presude Đinđićevim ubicama, između ostalog, navedeno je da je to političko ubistvo, da je upereno protiv države, da su u njemu učestvovali kriminalizovani dio JSO i banda Dušana Spasojevića.

Đinđićeva Vlada, koja je formirana 25. januara 2001. godine, započela je ambiciozne reforme, socijalne i ekonomske, a poslije mnogo godina zategnutih odnosa, uspostavljene su dobre relacije sa zapadnim zemljama, naročito sa SAD.

Đinđić je bio jedna od ključnih ličnosti promjena u Srbiji 2000. godine i vođa Demokratske opozicije Srbij /DOS/, kada je, posije masovnih protesta 5. oktobra zbog pokradenih izbora smijenjen Slobodan Milošević.

NJegova vlada zalagala se za saradnju sa Haškim tribunalom, a za njenog mandata uhapšeno je nekoliko haških optuženika, među kojima je Slobodan Milošević.

Na čelo Demokratske stranke Đinđić je došao početkom 1994. godine i na toj je poziciji ostao do smrti.

Američki "Tajm" uvrstio je 1999. godine Đinđića među 14 vodećih evropskih političara trećeg milenijuma.

Đinđić je bio rođen 1. avgusta 1952. godine u Šamcu. Studirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu i već tada je primijećen među mladim disidentima.

Osnovne studije završio je vrlo brzo, za tri i po godine, a doktorirao je 1979. na Univerzitetu u Konstancu, u NJemačkoj o temi "Problemi utemeljenja kritičke teorije društva".

Sa još 12 intelektualaca 1989. godine učestvovao je u obnavljanju Demokratske stranke, čime je započeo političku karijeru.

Autor je mnogih naučnih radova iz oblasti filozofije i političke teorije i prevodilac više filozofskih djela, dobitnik je mnogih prestižnih nagrada, a aktivno se bavio i političkom publicistikom.

Sahranjen je 15. marta 2003. godine u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.

U pogrebnoj povorci koja se kretala ulicama Beograda bilo je više stotina hiljada građana, a među njima 70 stranih državnih delegacija.