Na groblju u Žitkovcu kod Aleksinca sahranjena je svirepo ubijena porodica Đokić.
Veliki broj mještana, rodbine i prijatelja okupio se da na vječni počinak isprati Gorana, Gordanu i njihovu kćerku Lidiju. Iz kuće Goranove majke, gdje su Đokići posljednji put i viđeni živi, krenula je tužna povorka, a okupljeni su ih ćutke ispraćali na vječni počinak, dok su muklu tišinu prekidali jedino sveštenički tropar i jecaji.
Na kovčezima bile su slike ubijenih, a na krstovima crvene ruže. Prije nego što su spušteni u raku, jedan od sveštenika je održao govor:
Goranova majka i Lidijina baka nijemo je stajala, ali u jednom momentu se “slomila” te krenula u grob za unukom. Okupljeni su držali nesrećnu ženu koja je jaukala za unukom “Moja ljepoto”.
.webp)
