Tadašnju Saveznu Republiku Jugoslaviju napalo je 19 članica NATO pakta predvođenih Sjedinjenim Državama koje su pokrenuli operaciju «Alied Force», odnosno Saveznička snaga. Tokom trajanja agresije NATO pakt u vazdušnu kampanju uključio je skoro 2.000 letjelica razne namjene.

Priča o tome kako je počela NATO agresija je odavno poznata svima. O tome je rečeno skoro sve, da li je baš sve rečeno?!

Nekako ostalo je nedorečeno šta se dešavalo noć prije na nebu iznad Srbije i u okruženju, a zapravo to je bio prvi vijesnik jedinicama VOJIN, raketašima na dežurstvu i komandnom kadru u Operativnom centru RV i PVO da uskoro slijedi početak NATO agresije.

Tog 23. marta 1999. raketni divizioni 250. raketne brigade RV i PVO VJ već su zauzimali položaje oko Beograda. Neki divizioni poput 3. raketnog diviziona u večernjim časovima prevedeni su bili u pripravnost broj 3.

Obični građani jesu slutili da se priprema napad, ali niko nije mogao da sluti da se napad približava.

Pojedinim divizionima je već naslućeno da bi oko 23 časa mogli da budu prevedeni u pripravnost broj 1, što je značilo spremnost za trenutno dejstvo po ciljevima u vazdušnom prostoru.

«Prva borbena posluga zauzela je svoja mjesta i čekala dalja naređenja. Slika osmatračkog radara pokazivala je vazdušnu situaciju u krugu od 250 kilometara. Nešto oko 23 časa vazdušni prostor nad teritorijom bivše SFRJ ostao je bez ijednog civilnog aviona. Saobraćaj svih onih koji su preletali Balkan ustaljenim maršutama pretvorio se u vidljivo gusto «usmjereni tok» kroz Mađarsku, Rumuniju i Bugarasku. Nije bilo dileme, počelo je ili će uskoro početi!», zapisao je na početku svoje knjige «Pad noćnog sokola», pukovnik u penziji Slaviša Golubović, koji je dodao još jedan zanimljiv detalj:

«Nada da će nas gusta magla, koja je te noći obavijala obale Save, bar malo zaštititi, ubrzo nas je napustila. Nebo je postalo kristalno čisto. U isčekivanju najgoreg dočekali smo jutro. U 6.10 bili smo prevedeni u pripravnost broj 3.».

Tadašnji komandant RV i PVO VJ general –pukovnik Spasoje Smiljanić u svojoj knjizi «Agresija NATO ratno vazduhoplovostvo i protivvazdušna odbrana u odbrani otadžbine» navodi da su obavještajni organi RV i PVO još 19. marta dali informaciju komandi da će do agresije doći u narednim danima.

General Smiljanić navodi u knjizi da je vazdušni saobraćaj u koridorima iznad Mađarske, Rumunije i Bugarske tog 24. marta 1999 i dalje bio veoma živ, ali da je između 17 i 18 časova došlo do postepenog smanjivanja vazdušnog saobraćaja iznad ovih zemalja da bi poslije 18 časova potpuno prestao.

«Čisto i prazno nebo iznad jugositočne Evrope, za laika je bilo iznenađenje, Meni je bilo izvjesno da uskoro počinje agresija na šta sam upozorio grupu za borbeno komandovanje na privremenom komandnom mjestu Konade RV i PVO u zgradi Komande u Zemunu i komndante Korupusa RV i PVO», napisao je general Smiljanić.