Prije nekih 30 godina, naučnik iz Delhija ubio je svoju ženu nakon što su se posvađali kod kuće. Njeno tijelo je raskomadao i dijelove ubacio u sanduk. Potom je krcatim vozom putovao više od 1.500 kilometara do grada Hiderabada na jugu Indije, i sa sandukom se čekirao u hotel. U narednih nekoliko dana, dijelove tijela je bacao u jezero. Jednog dana je pas lutalica, u potrazi za hranom, iz mulja iskopao ljudsku šaku.
"Izmasakrirao je tijelo i dijelove odnio u drugi grad da bi se riješio dokaza. Nije bilo ništa novo u vezi sa "ubistvom komadanjem". Ali pitali smo se da li je metod odlaganja dijelova tijela inspirisan knjigom ili filmom“, priča Dependra Patak, visoki policijski zvaničnik Delhija.
Nalet sličnih ubistava posljednjih mjeseci puni naslovnice indijskih novina, što je izazvalo spekulacije o tome da je riječ o imitiranim ubistvima. U svakom slučaju žrtva je ubijena, isjeckana na komade i stavljena u frižider ili kofer. Posmrtni ostaci su zatim prevezeni u koferu ili torbi i razbacani po prostranom terenu, pustim putevima ili šumi.
Podaci o kriminalu u Indiji ne nude nikakve tragove. Više od 29.000 slučajeva ubistava registrovano je tokom 2021. godine, što je marginalno povećanje od 0,3% u odnosu na 2020. Većinu ubistava izazvali su "sporovi", praćeni "ličnom osvetom ili neprijateljstvom" ili je u pitanju koristoljublje. Ne znamo koliko je žrtava raskomadano, niti koje oružje je korišćeno za ubistva, piše BBC.
"Imitiranje ubistva i samoubistva u ubistvima su stvarni. Mediji šire zarazno ponašanje: imitaciju“, napisala je Loren Kolman, kulturni bihejviorista koja je proučavala kako zasićeno medijsko izvještavanje o zločinima utiče na ljude.
Aftab Punavala, koji je u novembru optužen za ubistvo svog partnera Šrada Valkara, očigledno je inspirisan Dekterom, američkom kriminalističkom dramom u kojoj se pojavljuje forenzički analitičar koji radi kao serijski ubica.
Policija tvrdi da je Punavala zadavio Valkaru, isjekao njeno tijelo na 36 komada, stavio ih u frižider i bacao u šumu u blizini njihove kuće.
"Senzacionalizacija takvih ubistava može stvoriti histeriju među ljudima, pa čak i inspirisati imitatorske radnje“, kaže Anuja Kapur, kriminalni psiholog.
Ipak, tragači i kriminalistički psiholozi kažu da nema razloga da se vjeruje da je povećani broj ubistava iz „frižidera“ i "kofera" – kako su ih opisali mediji koji vole senzacije – imitatorski zločini.
"Zločini imitatora su stvarni. Ali po mom iskustvu, metode eliminisanja dokaza više su pozajmljene iz filmova i romana nego iz samog zločina“, kaže Patak.
Za početak, kasapljenje tijela poslije ubistva da bi se uklonili dokazi je star i čest zločin. Previše izvještavanja o senzacionalnim ubistvima podstiče povećanje izveštavanja o sličnim zločinima, stvarajući utisak da su takva ubistva sve češća.
"Ubistva nakon kojih dolazi do kasapljenja tela su retka, ali se događaju s vremena na vrijeme. Poenta je da mediji o mnogim slučajevima ni ne pišu. Imam tri slučaja ubistva sa kasapljenjem tijela žrtve o kojima mediji uopšte nisu izvještavali", kaže Sudir Gupta, šef medicinske forenzike na medicinskom fakultetu u Delhiju.
Kada je Gupta započeo karijeru kao hirurg forenzičar pre tri decenije susretao se sa slučajevima gdje bi žrtve namamili da izađu iz kuće, ubijali ih u zabačenim područjima i potom bi tijela bacali u džunglu.
Kako se zemlje urbanizovala sve više ubistava se događalo u kućama u kojima živi manji broj ljudi, a u pojedinim slučajevima bi tijelo žrtve bilo iskasapljeno i bačeno.
"Forenzička rekonstrukcija događaja koji su doveli do ubistva i identifikacija žrtve može postati izazov kada se leševi raskomadaju", kaže dr Gupta i dodaje da detaljno ispitivanje ljudskih kostiju može otkriti pol, starost, datum smrti, pa čak i vjerovatan slučaj smrti.
Međunarodne studije nude neke naznake o "ubistvima rasparčavanjem".
Studija od 13 slučajeva iz uzorka koji su obuhvatali 10 godina u Finskoj pokazala je da nijedna od žrtava nije bila strana prestupnicima, a skoro polovina su bili partneri ili članovi porodice. Studija je pokazala da je u vrijeme ubistva većina prestupnika bila bez posla, a niko nije bio u nekom zanimanju koje je zahtijevalo poznavanje ljudskih tijela ili rukovanje leševima.
Druga studija od 30 slučajeva ubistava koja uključuju raskomadana tela tokom pola veka od strane odjeljenja za sudsku medicinu u Krakovu, Poljska, pokazala je da ova ubistva obično nisu bila planirana, već da su ih počinili prestupnici koji su bili u bliskim odnosima sa žrtvom (porodica ili prijatelj) na istom mjestu gdje se i dogodilo ubistvo – dom izvršioca.
Odvojena studija Medicinskog fakulteta Univerziteta u Bostonu pokazala je da su 76% raskomadanih zločina počinili muškarci.
Vrlo malo se zna o obrascima takvih ubistava "rasparčavanjem" u Indiji. Ono što se takođe ne zna je koliko ubica se nakon čina preda policiji, a koliko pokušava da prikrije dokaze rasparčavanjem ili sakaćenjem leša.
"Ali ono što znamo jeste da mnoga od ovih ubistava otkrivaju slabosti u savremenim društvenim odnosima u Indiji, poput tenzija u problematičnim brakovima, vanbračnim odnosima, vezama u životu. Tada stvari često izmiču kontroli", zaključuje Patak.
