U svom istraživanju su naučnici koristili nove i arhivske podatke prikupljene pomoću teleskopa Habl u procesu traganja za isparenjima koja se formiraju kada se led na površini pretvara iz čvrstog u gasovito stanje.

Tim naučnika predvođenih Lorenzom Rotom na KTH Kraljevskom tehnološkom institutu u Stokholmu u Švedskoj je analizirao podatke koje je prikupio Hablov spektrograf 2018. godine, kao i fotografija napravljenih između 1998. i 2010. godine.

Ultraljubičaste fotografije je napravio instrument STIS 1998. godine prikazuju "šarene vrpce elektrifikovanog gasa nazvane auroralne trake".

Temperatura na ekvatoru Ganimeda je mogla postati dovoljno visoka da led na površini otpusti neku količinu molekula vode. Kada su naučnici analizirali relativnu raspodelu aurore na UV fotografijama, otkrili su da se razlike među njima poklapaju s onim gdje bi se voda očekivala u atmosferi mjeseca.

Prethodna istraživanja su pokazala da bi Ganimeda mogla da sadrži više vode nego svi naši okeani. Okean ovog mjeseca se nalazi vjerovatno oko 160 kilometara ispod površine tako da isparenja ne potiču od okeana. Voda na površini je zaleđena zbog temperature mjeseca.

Ovo otkriće dolazi nakon što je Evropska svemirska agencija svoju nadolazeću misiju nazvala JUICE, odnosno JUpiter ICy Explorer. Lansiranje se očekuje 2022. godine, a dolazak na Jupiter 2029. godine. Potom će uslediti trogodišnje analiziranje planete i njena tri najveća meseca. JUICE će se posebno posvetiti Ganimedu kao planetarnom tijelu i mogućem staništu.