Naučnici sa univerziteta u Bernu i insitituta za virusologiju i imunologiju, stvorili su replike koronavirusa koje bi trebalo da pomognu u sprečavanju njegovog širenja i otkrivanju toka razmožavanja u čovjekovom organizmu.
Da bi proučavali zarazan virus poput SARS-CoV-2, istraživači moraju da se pridržavaju napornih protokola i da imaju pristup laboratorijama sa visokom biološkom bezbjednošću.
U nastojanju da takva istraživanja učine sigurnijim, bržim i pristupačnijim timovima širom svijeta, virolozi sa Univerziteta u Bernu i Instituta za virusologiju i imunologiju su stvorili replike SARS-CoV-2-samoreplicirajuće RNK koje nisu zarazne, ali su inače identične pravom virusu.
Replike oponašaju gotovo svaki aspekt životnog ciklusa virusa.
Njihova RNK ima sve informacije koje su potrebne virusu da se umnoži i napravi svoje kopije, ali nemaju uputstva za pravljenje šiljaka, proteina koji omogućavaju virusu da uđe i inficira ljudske ćelije. Nakon što se unese u ćelije u jelu, replikon stvara potomstvo koje se ne može proširiti na susjedne ćelije.
Replikonski sistemi pokazali su se ključnim u razvoju lijekova protiv drugih virusa, uključujući hepatitis C. Nakon što su Rajs i drugi stvorili replikone hepatitisa C, drugi naučnici su uspeli da razviju moćne i bezbedne lijekove koji mogu efikasno da izliječe ovu hroničnu infekciju, prenosi Tehnology.
Replikoni se obično stvaraju kloniranjem genoma virusne RNK u fragmente DNK koji se zatim mogu koristiti za vještačku izradu RNK.
Ali ova metoda ne funkcioniše dobro za RNA koronavirusa, koja je izuzetno duga. Stoga su istraživači zauzeli drugačiji pristup, koristeći platformu koju je razvila grupa naučnika, omogućavajući sastavljanje genoma koronavirusa iz manjih fragmenata u kvascu umjesto u epruveti.
Koristeći ovaj pristup, stvorili su genom koronavirusa kojem nedostaje segment RNK koji kodira proteine šiljaka.
"Zamislimo da je virus trkački automobil, tako da smo napravili verziju bez točkova. Ima motor i sve dijelove koji bi omogućili kretanje automobila, ali zapravo ne može nigdje da ide", kaže Džozef Luna, postdoktor u laboratoriji i prvi autor naučnog izvještaja koji je objavljen u časopisu Science.
Naučnici kažu da njihove replike mogu da se koriste za istraživanje načina na koji virus otima strukturu ćelije i kako stvara nove kopije sebe. Osim toga, oni bi mogli da omoguće i identifikaciju ljudskih proteina bez kojih se virus ne može replicirati.
