Već su prvi taktovi uvodne, naslovne numere sa aktuelnog izdanja izazvali oduševljenje obožavalaca raznih generacija, da bend odmah zatim vezao i singl s kraja 2016. kojim je najavljen album, “Nešto me goni”. Bez mnogo priče i bez bilo kakvih efekata koji bi skretali pažnju sa muzike, “Galija” je prvo iznenadila emotivnim biserom “Čujem te lepo kako dišeš”, a značajnu minutažu dobile su pjesme sa dvostrukog albuma “Karavan” – “Pevajmo”, “Moj brat i ja”, “Uzalud se trudiš”, “Ja nisam odavde”… “Kotor” je, očekivano, digao publiku na noge, a odmah zatim “Decimen” sa prvog albuma prikazao je u punoj mjeri sviračku raskoš benda koji mnogi smatraju jednim od najboljih sastava uživo u regionu već duže vrijeme. 

U večeri gdje je svaka pjesma bila obojena emocijom, sa sasvim drugačijom energijom u odnosu na Halu sportova prije dvije godine, ili festivalske nastupe na otvorenom, zablistala je, u svedenoj, klavirskoj verziji “A kad me pogledaš”, pa “Noć”, a “Da me nisi” definitivno je označila da – sjedenja više nema. “Vožnja” hitovima išla je tada sigurnim stazama (“Sloboda”, “Možda sam lud”, “Pismo”, “Dodirni me”, “Stare trube”), a posebne aplauze dobio je Dragutin Guta Jakovljević, gitarista koji već više od četvrt vijeka svojim specifičnim senzibilitetom “boji” zvuk grupe. “Digni ruku” je donijela atmosferu kakvu uvijek i svugdje donosi već 32 godine, koliko ima da je objavljena. 

Kad se poslije “Skadarske” grupa povukla, pozivi na bis su bili tako glasni da se Neša, sam sa gitarom, brzo vratio i izveo “Da li si spavala”, demonstrirajući svu moć svog savršeno očuvanog glasa. 

Tek je “Još uvek sanjam”, kao i obično, poslije dva sata i pet minuta označila kraj i pečat na još jednu koncertnu potvrdu koliko je “Galija” velika.