Radmila Andrić rođena je u Beogradu 17. jula 1934.

Diplomirala je na Akademiji za pozorišnu umetnost u Beogradu, a član ansambla Jugoslovenskog dramskog pozorišta postala je 1965.

Među njene najznačajnije uloge u matičnoj kući spadaju Blanša u predstavi "Tramvaj zvani želja" (1973), Eliza Dulitl u "Pigmalionu" (1969), Džesika u "Prljavim rukama" (1966), Zoja u "Zojkinom stanu" (1982)... kao i uloge koje je odigrala na scenama ostalih beogradskih pozorišta, u predstavama "Pogled s mosta" Artura Milera, "Proces" Franca Kafke, "Beton i svici" Oskara Daviča, "Andora" Maksa Friša, "Bogojavljenska noć" Vilijama Šekspira, "Crnina priliči Elektri" Judžina O''Nila...

Stvaralaštvo Radmile Andrić posebno su obilježile uloge u duodramama "Gospođa Deli ima ljubavnika" (1969) Vilijama Henlija, u režiji Slavoljuba Stefanovića Ravasija, sa Gojkom Šantićem, "Dogodine u isto vreme" (1978) Bernarda Slejda, u režiji Nikole Jevtića, sa Miodragom Radovanovićem, "Noć i magla" (1988) Danila Kiša, u režiji Boška Dimitrijevića, sa Stojanom Dečermićem, kao i "Dragi moj lažljivče" (1961) Džeroma Kiltija, u režiji Milenka Maričića, sa Mihajlom Viktorovićem, jednoj od najdugovačnijih predstava Ateljea 212 (odigrana je 210 puta, a posljednji put 1995).

Brojne uloge ostvarila je na radiju, kao i u televizijskim dramama.

Za glumačka ostvarenja i cjelokupni doprinos pozorišnoj umetnosti dobila je veliki broj nagrada, kao što su Oktobarska nagrada grada Beograda 1963, Nagrada na festivalu Oktobarski dani u Sarajevu, Sedmojulska nagrada 1990. te posebno priznanje Vlade Republike Srbije za vrhunski doprinos nacionalnoj kulturi (2008).

Zlatnu arenu na festivalu u Puli Radmila Andrić osvojila je 1969, ulogom u filmu "Moja strana sveta" reditelja Vlatka Filipovića.

Radmila Andrić biće sahranjena u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u sredu 28. novembra u 14.30 sati.

Komemoracija će se održati u Jugoslovenskom dramskom pozorištu istog dana u 12 časova.