Radi se o nepoštovanju tih lokalnih komisija i svih njihovih članova imajući u vidu ono na šta ću ukratko ukazati u nastavku, dodaje Blagojević u tekstu koji prenosimo u cijelosti: 

Kada Izborni zakon BiH u članu 5.30. stav 1. propisuje dužnost CIK-u da po završetku izbora prvo mora utvrditi i objaviti izborne rezultate, u konkretnom slučaju za predsjednika Republike Srpske, zakon to ne čini bez razloga nego krajnje racionalno.

Naime, Izborni zakon tako propisuje zato što CIK za ispunjenje te svoje dužnosti već ima gotove izvještaje koje su mu, kao utvrđene objedinjene zbirne rezultate glasanja u svakom gradu i opštini u Republici Srpskoj dostavile svaka od gradskih, odnosno opštinskih izbornih komisija, što je njihova dužnost propisana članom 5.27. stav 1. Izbornog zakona BiH.

U svakoj od tih lokalnih izbornih komisija nijedno lice ne može postati njen član niti predsjednik bez saglasnosti CIK-a BiH. Јer, članom 2.12. Izbornog zakona BiH je propisano da članove opštinskih i gradskih izbornih komisija, kao i njihove predsjednike, imenuju skupštine opština, odnosno gradova, ali uvijek UZ SAGLASNOST CIK-a BiH.

Ni članovi biračkih odbora ne mogu to postati, a da njihovo imenovanje bude isključeno od bilo kakve kontrole CIK-a BiH. Naime, članom 2.19. Izbornog zakona BiH je propisano da članove biračkih odbora i njihove zamjenike imenuju opštinske, odnosno gradske komisije, tj. komisije čiji članovi su prethodno to postali uz saglasnost CIK-a BiH.

Ali, protiv svake odluke o imenovanju svakog biračkog odbora, dakle i svakog od odbora čiji članovi se sada nastoje prikazati kao dio navodne organizovane kriminalne grupe krivičnom prijavom koja je podnesena protiv desetina njih, mogao se izjaviti prigovor opštinskoj, odnosno gradskoj izbornoj komisiji, što znači da su takav prigovor mogli podnijeti svaki od registrovanih političkih subjekata koji su učestvovali na ovim izborima. A kad lokalna izborna komisija odluči po tim prigovorima, protiv te odluke se može izjaviti žalba CIK-u BiH, kako je propisano članom 2.19. stav 4. Izbornog zakona BiH.

Dakle, zakon i u pogledu svih članova biračkih odbora omogućuje CIK-u da donosi krajnju odluku o tome, tj. ko može, a ko ne može biti član svakog od biračkih odbora. Sve to mora biti jasno prije početka izbornog dana, jer dok se ne odluči o tim pitanjima ne može početi glasanje.

I sve to je bilo odlučeno prije ovogodišnjih opštih izbora, jer nijedan birački odbor i nijedan njegov član ne bi mogao raditi da je bilo prigovora, odnosno žalbi protiv njih i da o tome nije odlučeno u skladu sa navedenim zakonskim odredbama.

Prema tome, CIK je, kada je riječ i o izborima za predsjednika Republike Srpske, objedinjene izborne rezultate za svaki grad i opštinu u Republici Srpskoj dobio od opštinskih, odnosno gradskih izbornih komisija, a ove od svojih biračkih odbora, u kojima sjede članovi ne samo ispred stranaka pozicije nego i opozicije, a koji to nisu mogli postati bez saglasnosti, odnosno konačne kontrole CIK-a BiH.

I zato naredba CIK-a od 10. oktobra nije samo flagrantno kršenje njene dužnosti da utvrdi i objavi rezultate izbora, što joj propisuje član 5.30. stav 1. Izbornog zakona, nego je i samovolja i nepoštovanje svih lokalnih izbornih komisija i biračkih odbora u Republici Srpskoj, koji legitimaciju za svoj rad na ovogodišnjim izborima nisu mogli dobiti bez saglasnosti CIK-a kada je riječ o lokalnim izbornim komisijama, odnosno bez kontrole CIK-a u žalbenom postupku u odnosu na bilo koji birački odbor, zaključuje u autorskom tekstu Blagojević.