Ustavni sud BiH utvrdio je da odredba Zakona o Danu Republike Srpske kojom se 9. januar utvrđuje kao Dan Republike nije u skladu sa Ustavom BiH, pri čemu je naglašeno da se ovim ne dovodi u pitanje postojanje samog praznika Dan Republike Srpske.
Ustavni sud ovo je utvrdio razmatrajući zahtjev devet delegata Vijeća naroda Republike Srpske za ocjenu ustavnosti člana 2 stav 1 Zakona o Danu Republike Srpske.
"Osporena odredba je ukinuta i određeno je da prestaje da važi narednog dana od dana objavljivanja odluke u 'Službenom glasniku BiH'", saopšteno je iz Ustavnog suda uz isticanje da se ne isključuje i ne ograničava nadležnost Narodne skupštine Republike Srpske da raspiše referendum o tome kog će se datuma proslavljati Dan Republike Srpske.
U saopštenju Ustavnog suda se precizira da je utvrđeno da osporena odredba koja glasi: "Na osnovu potvrđene volje građana Republike Srpske, 9. januar se utvrđuje kao Dan Republike", nije u skladu sa članom I/2 Ustava BiH, članom II/4 Ustava BiH u vezi sa članom 1.1. i članom 2.a) i c) Međunarodne konvencije o ukidanju svih oblika rasne diskriminacije i članom 1 Protokola broj 12 uz Evropsku konvenciju za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda te članom VI/5 Ustava BiH.
Na danas završenoj dvodnevnoj sjednici u Sarajevu, Ustavni sud BiH proglasio se nenadležnim za razmatranje zahtjeva Suda BiH te predsjedavajuće Predstavničkog doma Parlamentarne skupštine BiH Borjane Krišto u vezi sa Uputstvom Centralne izborne komisije /CIK/ BiH o načinu provođenju posrednih izbora, prema kojem su delegati Doma naroda Parlamenta Federacije BiH /FBiH/ birani u skladu sa rezultatima popisa stanovništva iz 2013. godine.
Odlučujući o zahtjevu dvanaest poslanika Predstavničkog doma Parlamentarne skupštine BiH za ocjenu ustavnosti člana 395 stav 1 Zakona o parničnom postupku Republike Srpske, Ustavni sud utvrdio je da su osporene odredbe u skladu sa Ustavom BiH i Evropskom konvencijom za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda.
Prema mišljenju Ustavnog suda, osporene odredbe zadovoljavaju standard "kvaliteta zakona", i to: preciznost, jasnost i predvidljivost spornih odredbi, kao i obima diskrecionog prava koje sporne odredbe daju javnim vlastima, te načina njihovog izvršavanja.
Ustavni sud je ukazao da kao što bilo koje lice ima pravo na slobodan izbor advokata koji će ga zastupati u parnici, tako je i država zakonom odlučila da je zastupaju pravobranioci.
Takođe, prema mišljenju Ustavnog suda, nesporno je da osporene odredbe ni na koji način ne ograničavaju bilo koga u pristupu sudu. Pri tome je ukazano da bilo koji pokrenuti postupak nosi rizik od konačnog uspjeha, a time i troškova nastalih povodom postupka.
Registrar Ustavnog suda BiH Zvonko Mijan ranije je za Srnu pojasnio da je osporeno izjenačavanje pravobranilaštva sa ostalim učesnicima u parničnom postupku u pogledu obaveze plaćanja troškova parničnog postupka.
Prema njegovim riječima, osporavaju se odredbe kojima su utvrđeni troškovi postupka na način da i pravobranilaštvo, ukoliko je stranka koju zastupa učesnik u parnici, ima pravo na troškove postupka kao i svaka druga stranka, odnosno stranka koju zastupa profesionalni advokat.
