Zbog nedovoljne upućenosti šalterskih službenika u pojedinim opštinama u Srpskoj žene žrtve ratne torture prolaze kroz neugodnosti zbog kojih su se žalile svom udruženju. Naime, jedan od potrebnih dokumenata je i zahtjev za ostvarenje statusa žrtve ratne torture.
Taj obrazac moguće je preuzeti i na inetrnet stranici Vlade Srpske, pa se u manjim sredinama uglavnom obraćaju za pomoć lokalnoj administraciji. Sve što treba jeste da ga službenici odštampaju. Međutim, ne ide baš tako. Božica Živković Railić kaže da je u tri dana dobila 15 pritužbi na rad slubženika u Zvorniku, Bratuncu, i Šamcu.
"Prvo kažu ma nema, nije to došlo. Drugo, kao što je bilo u Zvorniku, daju potvrdu za civilnu žrtvu rata od zakona koji je zaključen i zatvoren od 2007.godine. Znači podvale, razumijete, ili ne znaju da nađu na sajtu. I sa velikim uvredama prema žrtvama, one kad se vrate od podnošenja tog zahtjeva, žene dobijaju nervni slom. Prvo u Bratuncu je bilo: "Možete vi pisati šta god hoćete, ali nećete ni jedna ostvariti pravo, ovo je samo za silovane žene". Prije svega sam taj naziv silovanje i uvreda takve vrste, s druge strane, radi se o žrtvama torture," rekla je Božica Živković Railić, predsjednik Udruženja žena žrtava rata Republike Srpske.
Iz Udruženja žena žrtava ratne torture kažu i da su pojedini službenici žene upućivali da ovjeravaju izjave kod advokata ili plaćaju takse, što nije u skladu sa zakonom. U Savezu opština i gradova kažu da žalbe na službenike do njih nisu stigle i da oni u radu treba da se pridržavaju kodeksa. Učiniće koliko mogu da bolje informišu lokalnu administraciju.
"Imaćemo sjednicu predsjedništva opština i gradova, da ćemo voditi računa i o tome. Radi se o nečemu što je doneseno tek sada i što treba putem Saveza i opština proslijediti članicama, opštinama i gradovima. Tako da ja, kao predsjednik, nisu me upoznali, ali sigurno mi ćemo ići sa jednom instrukcijom kako bi se taj zakon dosljedno primjenjivao," kaže Ljubiša Ćosić, predsjednik Saveza opština i gradova i Srpske.
Narodna skupština Srpske krajem juna usvojila je Zakon o žrtvama ratne torture. Izjava inspektora za ratne zločine, prisustvo suđenju, potvrda Crvenog krsta ili potvrda o razmjeni su neka od dokumenta koja služe za utvrđivanje statusa žrtve ratne torture. Railćeva kaže da je potrebno da službenici prođu određenu obuku ili informisanje, kako bi mogli da odrade svoj dio posla.
