U vrijeme gonjenja Maksimilijana bio je izveden pred sud i podvrgavan raznim mukama, koje je on sa strpljenjem i hrabrošću podnio. Kad su ga bacili na oganj, da ga živog spale, oganj se rashladio nevidljivom rosom, i mučenik nepovrijeđen ostade nasred ognja zahvaljujući Bogu na onome što mu je podario.

Kada su vidjeli da mu vatra ognja ne može ništa, strugali su mu kosti gvozdenim četkama, dok kosti nisu krenule same da pucaju, a on je i to stoički podnio. Njegov sljedbenik, sveštenik Faust gledao je muke svoga duhovnog vođe, a onda su i njega vezali, pa su ga zajedno sa episkopom bacili u tamnicu.

U istoj tamnici bili su zbog vjere u Hrista i đakoni puteolski Prokul i Sosije, i dva hrišćanina Evtihije i Akution. Svih sedam bacili su sutradan pred zvijeri.

Ali zvjeri ih ne taknuše. Tada su ih sve mačem posjekli, a hrišćani grada Neapolja prenijeli su tajno tijelo svetog Januarija u svoj grad i položili u crkvu.

Do dana današnjeg bezbrojna čudesa pojavila su se na grobu ovog svetitelja. Između mnogih čudesa zapamćeno je i to, da je jedna udovica, kojoj biješe umro sin jedinac, uzela iz crkve ikonu svetog Januarija i položila na svoga mrtvog sina moleći se svetitelju. I sin joj je oživio. Sveti Januarije časno je stradao 305. godine.