"Sigurno možemo reći da je to bila jedna istorijska i opravdana odluka. Sama vojska Srpske kao jedinica, kao sila je postepeno narastala, proizašla iz našeg naroda i jedini cilj je bio da se zaštiti narod na njegovom vjekovnom ognjištu, srpski narod", kaže Sreten Milošević, komandant Trećeg pješadijskog puka.

Dan je ovo i kada se Ugljevičani sjećaju i majevičke brigade. Od Zvornika, Majevice do Glamoča i Sarajeva, nema ratišta na kome nisu bili. 

Odlikovani "Ordenom Nemanjića" za hrabrost, kao i njihov pukovnik Milan Jović koji je poginuo vodeći brigadu. 

"Brigada koja je mnogo značila u ratu i za Republiku Srpsku, a posebno za naš Ugljevik. Kroz našu brigadu je prošlo preko 3.500 ljudi, boraca, imali smo 301 poginulog, 648 ranjenih", ističe Jovan Marinković, predsjednik Boračke organizacije Ugljevik.

"Prvoj majevičkoj brigadi je bilo predodređeno da čuva relej Stolice na Majevici, i mi smo već 24. maja bili na releju, onog dana kada je popaljeno selo Dubnica u opštini Kalesija. I zbog bojazni da se taj napad muslimanskih snaga produži sa releja, mi smo izašli gore i tokom čitavog rata naš zadatak je bio odbrana tog releja na Majevici", naglasio je Ratko Đurković, ratni komandant Prve majevičke brigade.

Ugljevik je mala opština naseljena ljudima hrabrog srca koji su čuvali svoja ognjišta i ni jednog momenta nisu izgubili ni jedan dio teritorije koju su čuvali i branili.

Vojska Republike Srpske nikad ne smije biti zaboravljena jer su vojnici, uz narod iz kojeg su potekli, izvojevali slobodu koja je skupo plaćena, kažu u Ugljeviku.