Više stotina stanovnika srednjeg Podrinja sa obje strane Drine prisustvovalo je parastosu, kao i brojne delegacije. 

Cvijeće su položili izaslanik predsjednika Republike Srpske Miladin Dragičević, poslanik u Narodnoj skupštini Republike Srpske Savo Vulić, ministar rada i boračko-invalidske zaštite Duško Milunović, predsjednik Boračke organizacije Republike Srpske Milomir Savčić, delegacija Saveza logoraša Republike Srpske, te delegacije boračkih organizacija i opština Srebrenica, Bratunac, Zvornik, opštine Bajina Bašta u Srbiji, te brojne stranačke delegacije. 

Parastosu u Skelanima danas su prethodili parastosi, prisluživanje svijeća za pokoj duša ubijenih i položeno cvijeće kod spomenika u obližnjim selima Ćosići i Kalimanići čiji su stanovnici takođe, nastradali na današnji dan prije 26 godina. 

Od 305 ubijenih Srba iz ovog kraja u posljednjem ratu više od polovine bilo je civila, žena, djece i staraca. 

Jake muslimanske snage iz Srebrenice sa nekoliko hiljada vojnika pod komandom Nasera Orića, upale su na današnji dan 1993. godine u zoru u srpska sela Kušiće, Ćosiće, Kalimaniće i još neka, a zatim i Skelane, ubijajući, pljačkajući i paleći sve što je srpsko, sa jasnom namjerom da izvrše etničko čišćenje i potpuno zatru tragove srpskog života i postojanja na ovom prostoru, što potvrđuje skrnavljenje srpskih grobalja - lupanje krstova i nadgrobnih spomenika.

Tog dana ubijeno je čak 69 stanovnika ovog kraja, a dvije trećine nastradalih bili su civili, među kojima i nekoliko djece i 15 žena. 

Ranjeno je 165 mještana. Od 30 zarobljenih polovina nije preživjela mučenja u srebreničkim kazamatima, a njih četvoro još se vode kao nestali. 

Stanovnici su tražili spas u povlačenju prema graničnom mostu ka Bajinoj Bašti u Srbiji, dok su neki pokušali spasiti živote preplivavanjem Drine. 

Most preko koga se civilno stanovništvo jedino moglo prebaciti u Srbiju bio je pod stalnom mitraljeskom vatrom i postao je srpsko stratište, pa je u pokušaju bjekstva na mostu i u njegovoj blizini nastradalo najviše civila, kao i u talasima hladne Drine. 

Najmlađa žrtva bio je petogodišnji Aleksandar Dimitrijević, a njegov brat Radislav imao je 11 godina. Sa majkom Milicom pokušali su pobjeći u Bajinu Baštu, ali su kod graničnog mosta pogođeni kuršumima. 

Gordana Sekulić ubijena je na mostu, a njena dva sina su srećom preživjela i danas žive u Srebrenici sa ocem Mirkom. 

Tada maloljetni Cvetko Ristić iz Kušića ostao je bez cijele porodice, kuće i imovine. Ubijeni su mu roditelji, sestra, a bratove posmrtne ostatke još nije pronašao, dok mu je nakon 16 godina obnovljena zapaljena kuća. 

Nakon uništavanja više od stotinu srpskih sela i zaselaka u bratunačkoj i srebreničkoj opštini tokom 1992. godine, muslimanske snage sa Orićem na čelu na Božić 1993. godine zauzele su Kravicu i još nekoliko srpskih sela u njenom okruženju počinivši stravičan masakr nad civilnim stanovništvom. 

Devet dana nakon Kravice uslijedio je sveobuhvatan napad na Skelane i okolna sela uz učešće više hiljada pripadnika muslimanskih jedinica i, prema Orićevom planu, to je trebalo da bude završni udarac srpskom narodu i njegovo uništenje ili potpuni progon sa prostora srebreničke opštine. 

Nastojeći da zatru sve što je srpsko na ovom području, muslimanske snage su tog dana opljačkale i spalile srpska sela Ćosići, Kostolomci, Klekovići, Božići, Blažijevići, Kolari, Zečevići, Kušići, Stajšići, Maltaši, Stublovi, Arapovići, Bujakovići, Liješće, dio srpskih Skelana i još nekoliko sela. 

Nisu stigli do Crvice i njenih zaselaka pored Drine i Petriče i to su jedina srpska sela u srebreničkoj opštini koja nisu spaljena u proteklom ratu. 

Za ovaj, kao ni za druge brojne muslimanske zločine počinjene nad Srbima u srednjem Podrinju niko nije odgovarao.