Komentar prenosimo u cjelosti.

"-Rimski klub je ponikao iz lože P-2 u Italiji i dijelova Komiteta 300, a u korelaciji sa Bilderbergom – Rimski klub bismo mogli označiti kao izvršnu vlast, a Bilderberg kao – parlament, odnosno senat. Bogatstvo koje posjeduju vlasnici Rimskog kluba od krize iz 2008. godine uvećalo se za 25%. Rimski klub se uvažava do mjere da ga mnogi smatraju za političko krilo NATO

-Moć porodica Rokfeler i Rotšild je tolika da imaju veliki, možda i presudan uticaj na izbor rimskog pape. Na imanju Rokfelerovih u Italiji skovana je i operacija „Vaseljenski patrijarh” a realizovali su je operativci Vatikana i pojedinih zapadnih tajnih službi

-Kako bi se Rusija „pozabavila sobom” dat je novi zamajac Porošenku – inicirao je proglašenje ratnog stanja u Ukrajini, a vjetar u jedra dobili su i lideri fantomske države na Kosovu te sve više provociraju Srbe na sjeveru i Srbiju

-Ako bi se Rusiji pažnja sa Balkana preusmjerila na zbivanja u susjednoj Ukrajini, računa se da bi otpor Srba mogao biti slomljen, a ruski i kineski uticaj „izbačen” sa ovog strateški važnog  poluostrva. U tom kontekstu treba posmatrati i novo, dodatno zaoštravanje političkih odnosa Srbije sa Prištinom. Takođe, i sve igre u i oko Predsjedništva BiH

-OBA nije mijenjala prioritete, a dobijala ih je u stranim ambasadama. Ali, nije uspjela da oslabi politički kapacitet Milorada Dodika – čak je sada jači nego ikad. Šta goda da je OBA preduzimala – uvijek bi dolazili do izražaja Dodikov osjećaj za opasnost i snažna intuicija. Ali, i u 2019-oj biće borba neprestana za Republiku Srpsku

U sagledavanju prilika na globalnoj sceni često ukazujemo na korporacije i bankarski kartel kao „naručioce poslova“, odnosno na svjetsku finansijsku elitu – hobotnicu čiji kraci dopiru u vlade mnogih zemalja koje im bezrezervno pružaju usluge.

Naravno da pomenuta elita ne djeluje stihijski, njena nomenklatura ima organizovanu formu, a Globalizam je ideologija koju korporacije praktikuju i protežiraju. Iako se stiče utisak da je Bilderberg epicentar globalizma, prije bismo u tom smislu ukazali na Rimski klub, osnovan 1968. godine kao nevladina neprofitna organizacija sa ciljem „produbljivanja svijesti u vezi sa specifičnostima društvenog razvoja u epohi naučno-tehničke evolucije“.

Rimski klub je ponikao iz lože P-2 u Italiji i dijelova Komiteta 300, a ako bismo posmatrali korelaciju sa Bilderbergom, Rimski klub mogli bismo označiti kao izvršnu vlast, a Bilderberg bi u ovom odnosu bio parlament, odnosno senat.

Na imanju Rokfelerovih u Italiji skovana je i operacija „Vaseljenski patrijarh” a realizovali su je operativci Vatikana i pojedinih zapadnih tajnih službi.

Moć porodica Rokfeler i Rotšild je tolika da imaju veliki, možda i presudan uticaj na izbor rimskog pape. Bogatstvo koje posjeduju vlasnici Rimskog kluba od krize iz 2008. godine uvećalo se za 25%. Suvišno je napominjati da su je oni i generisali. Rimski klub se uvažava do mjere da ga mnogi smatraju za političko krilo NATO.

Korporacije imaju značajnije resurse od zvaničnih tajnih službi zapadnih zemalja, te se zamisli finansijske oligarhije uglavnom lako sprovode. One su vodeći promoteri nervnog ratovanja, a posljednjih godina čine značajne napore u razvoju socijalne psihologije za što koriste nove medije.

Balkan je idealan poligon da se„novi proizvodi” pokažu.

Da se ne bi stekla pogrešna slika, vrijedi ukazati da Rimski klub čine i profesori sa poznatih univerziteta, afirmisane tink-tank organizacije, kao i instituti čiji posao je da koordiniraju radom tajnih službi korporacija sa vladinim agencijama.

Rimski klub raspolaže sa toliko intelekta, logistike i finansijskih sredstava, da je de fakto svjetska vlada u sjeni.

U Rimskom klubu, kao i u Bilderbergu, posebnu težinu ima riječ svjetskog maga diplomatije, Henri Kisindžera.

Izbor Donalda Trampa za američkog predsjednika nije bio po mjeri Bilderberga niti je to bila volja Rimskog kluba. Svi problemi koje Tramp ima sa „močvarom” ili „dubokom državom”, kako se nazivaju ostaci stare administracije, proističu iz tog nezadovoljstva.

Suočen sa velikim pritiscima, legitimni američki predsjednik je često morao da ustukne i sprovodi zacrtano iako bi, da je mogao, uradio po svome.

Da bi globalizam tekao zamišljenim tokom, neophodno je ukloniti postojeće prepreke, prvenstveno „izbaciti” Rusiju sa Bliskog istoka, i povezano s tim, njeno prisustvo na Balkanu.

Korporacije nastavljaju borbu za naftu i trase budućih naftovoda. Istovremeno, ekonomska ulaganja Kine na Balkanu stvaraju sve veću glavobolju akcionarima Rimskog kluba te se kooperativne vlade smatraju za neprijateljske i nastoje srušiti.

Kako bi se Rusija „pozabavila sobom” dat je novi zamajac Porošenku – inicirao je proglašenje ratnog stanja u Ukrajini, a vjetar u jedra dobili su i lideri fantomske države na Kosovu te sve više provociraju Srbe na sjeveru i Srbiju.

Ako bi se Rusiji pažnja sa Balkana preusmjerila na zbivanja u susjednoj Ukrajini, računa se da bi otpor Srba mogao biti slomljen, a ruski i kineski uticaj „izbačen” sa ovog strateški važnog  poluostrva. U tom kontekstu treba posmatrati i novo, dodatno zaoštravanje političkih odnosa Srbije sa Prištinom. Takođe, i sve igre u i oko Predsjedništva BiH.

Kao i Trampu, i predsjedavajućem Predsjedništva BiH, Miloradu Dodiku, probleme stvara „duboka država”, odnosno zaparložena administracija koja pruža otpor promjeni vlasti.

Uklanjanje zastave Republike Srpske ispred vrata kabineta predsjedavajućeg, angažman počasnog voda Oružanih snaga BiH na obilježavanju tzv Dana državnosti BiH, upozorenje da Dodikovo obezbjeđenje ne može naoružano ulaziti u zgradu Predsjedništva – potezi su proistekli iz te „kuhinje”. Cilj je da se Dodik prikaže kao neko ko se na novoj poziciji ne snalazi i kome ona ne pripada.

Od internet prijetnji i naznaka razoružavanja obezbjeđenja koje ga već dvadeset godina besprijekorno čuva, mnogo veća opasnost je atmosfera koja se oko Dodika stvara.

Stoga bi daleko svrsishodnije bilo čim prije formirati vlast na nivou BiH, a lider SNSD je u prilici da bira partnere, ne samo iz Republike Srpske već i one iz Federacije.

Kvalitetan izbor kadrova u sektoru bezbjednosti i njihovo raspoređivanje na mjesta koja Srpskoj pripadaju, kao i argumentovano osporavanje kadrova iz Federacije koji su se pokazali nedoraslima funkcijama koje obavljaju (poput onih odgovornih za nerede u Potočarima, što se moglo tragično završiti po predsjednika Srbije) spriječilo bi mnoge probleme koji su u pripremi.

Tako bi se i pitanja poput ličnog obezbjeđenja predsjedavajućeg Predsjedništva BiH, zastave pred njegovim kabinetom, angažmana počasnog voda Oružanih snaga – riješila sama od sebe.

U ovom kontekstu posebna tema je rad Obavještajno-bezbjednosne agencije BiH u kojoj su srpski kadrovi potpuno marginalizovani, a većina je, na žalost, poodavno u funkciji politike koja se sprovodi na štetu naroda kojem pripadaju.

Od formiranja Obavještajne agencije, a tome ima 14 godina, srpsko rukovodstvo se nije mijenjalo, iako je vlast u Srpskoj, i na nivou BiH, mijenjala titulara. U vrhu srpske kadrovske piramide dolazilo bi do malih rotacija, shodno internom dogovoru. Uvijek isti ljudi, potpuno beskorisni političkim strankama koje ih protežiraju i narodu koji deklarativno predstavljaju.

Sami sebi dovoljni – niko im ne valja, niko im ne treba. Kada bi im se obraćali radnici koji su htjeli ukazati na nepravilnosti, nezakonitost, i dvostruke standarde u radu OBA, iz kancelarije zamjenika direktora, najviše rangiranog srpskog mjesta, dobijali bi odgovor: Nije vam ovo kancelarija za srpska pitanja.

Još u martu 2009. godine, u intervjuu za Novi reporter pod naslovom „Prioritet Ose je Vlada RS” (Novi reporter broj 313 od 11. marta 2009. str. 14, 15, 16 i 17) ukazali smo da je upravo OBA „određena da reaguje na veliki politički kapacitet premijera RS Milorada Dodika i njegove stranke, budući da nijedna bitna odluka koja se tiče Bosne i Hercegovine ne može biti donesena bez pristanka SNSD-a, odnosno njenog predsjednika. Taj kapacitet nije bio po volji nekim moćnicima unutar međunarodne zajednice, jer nisu imali prostora za manevar, kao sa nestabilnim vladama širokih koalicija”.

Kako tada, tako i sada – OBA nije mijenjala prioritete, a dobijala ih je u stranim ambasadama.

I pored svih napora koje su kadrovi Obavještajne agencije BiH uložili, politički kapacitet Milorada Dodika nije oslabio, a sada je jači nego ikad.

Što se tiče operacija koje bi OBA preduzimala – uvijek bi dolazili do izražaja Dodikov osjećaj za opasnost i snažna intuicija.

Tokom cijele 2018. godine bezbjednost je bila glavna tema u javnom diskursu. Sve su prilike da se ništa promijeniti neće ni u nadolazećoj, 2019. godini. Javne politike u oblasti bezbjednosti, njihovo kreiranje i primjena, biće od presudnog značaja.

U najkraćem – za Republiku Srpsku mora biti borba neprestana."

(sveosrpskoj.com)