Među tim profesionalnim ubicama nerijetko su sinovi ili nećaci nekadašnjih egzekutora koji su sada već u ozbiljnim godinama.

“Ta djeca, druga generacija profesionalnih atentatora, rođena su i rasla u ratnom i poratnom okruženju, i od malih nogu su obučavani da pucaju, postavljaju eksploziv. Naučili su sve ono što je neophodno da bi dobro radili taj posao i da ne budu identifikovani i uhapšeni”, kaže sagovornik “Blica” blizak bezbjednosnim službama.

Profesionalnog ubicu je veoma teško naći i njegova cijena varira u zavisnosti od mete. Ono što takođe pogađa cijenu je i koliko uspješnih realizacija ima u karijeri, piše “Blic”.

Način rada

“Profesionalne ubice nastupaju skoro kao policijski tim na uviđajima. Pažljivo se biraju automobili, vodi se računa kako sjede u kolima da iza njih ne bi ostao neki biološki trag. Dešava se da su i u specijalnim odijelima upravo iz razloga da iza njih ne bi ostao neki trag, kao što je, recimo, dlaka. Detaljno prouče okolinu, video-nadzore, sve ono što može da poremiti njihov plan”, objašnjava naš izvor.

Kao jedan od primjera profesionalnih likvidacija navodi ubistva iza kojih, kako se sumnja, stoji klan “Amerika”, jer u tim zločinima atentatori nisu ostavili nijedan dokaz na osnovu kojih bi mogle da se rasvijetle egzekucije.

Razlike

“S druge strane, postoje plaćene ubice i javnost u Srbiji često miješa te dvije kategorije. To su mahom ljudi sa margine, ranije hapšeni zbog nekih naizgled sitnijih krivičnih djela kao što su krađe. Nerijetko oni su ‘preobraženi’ u zatvoru. Iskusniji kriminalac, poslije procjene da je pogodan za vrbovanje, uzima ga pod svoje, i kako je ovaj materijalno ugrožen, nudi mu novac u kantini, pakete, a dešava se da mu u ljubavnoj sobi čak pošalje i neku djevojku. Tako ga pridobije, i po izlasku iz zatvora ovaj za njega ubija. A plaćenom ubici, kako i samo ime kaže, interes je samo novac”, navodi izvor “Blica”.

Nestabilni

Te plaćene ubice nerijetko i same ubrzo završe jer onaj koji ih je angažovao ili posredovao, zna da im karakter nije baš najčvršći, za razliku od karaktera profesionalnih atentatora. Jedan drugi bezbjednjak za “Blic” objašnjava da je plaćenog ubicu moguće naći za veoma kratko vrijeme.

“Ukoliko poznajete pravu osobu, za 15 minuta možete angažovati plaćenika, koji će možda i spustiti cijenu ako, recimo, neku uslugu duguje posredniku. Plaćeni ubica traži ime žrtve, fotografiju, adresu i koja kola vozi, da bi odradio posao. Profesionalnog ubicu, međutim, teško je naći i zato je njegov angažman mnogo skuplji”, napominje ovaj sagovornik “Blica”.

Novi talas
– Priučeni, istrenirani “na asfaltu”

– Regrutuju se iz zatvora ili sa ulice

– Upadljivi, nestabilnog karaktera

– Jeftiniji, pristupačniji

– Imaju debele dosijee

Plaćene ubice:

Čaba Der – bjegunac, osumnjičen za ubistvo Nebojše Markovića na Banovom brdu 5. januara. Prema mišljenjima Blicovih sagovornika, klasičan primjer kako se postaje plaćenik. Kriminalnu karijeru počeo je kao kradljivac u rodnom Čantaviru, da bi ga u zatvoru, kako se vjeruje, pridobila grupa Vojislava Škrbića, za čiji je račun po izlasku iz kazamata ubio Branislava Jeličića. Hapšen jer je namjeravao da likvidira Alana Kožara, vođu barske grupe. Trenutno u bjekstvu.

Janoš Šnajder Pendula – osumnjičen za ubistvo bračnog para Jasmine i Nenada Opačića, predozirao se u Pragu 2015. godine. Kao i u slučaju Dera, vjeruje se da ga je u zatvoru u Sremskoj Mitrovici rival vođe veterničkog klana vrbovao jer je znao da je sa Opačićem u korektnim odnosima, ali i za njegovu slabost ka narkoticima. Iako nije dokazano, sumnja se da mu je upravo organizator likvidacije ubrizgao heroin.

Sretko Kalinić – Beli ili Zver, kako su ga nezvanično prozvali španski novinari, služi višedecenijsku zatvorsku kaznu za ubistva, karijeru je počeo u Crvenim beretkama, gdje se, međutim, zadržao kratko. Rat nije bio za njega, ali talenti koje posjeduje brzo su došli do izražaja u ratovima za prevlast u podzemlju. Priznao je da je učestvovao u ubistvu Branka Jeftovića Jorge, pokušajima ubistava Andrije Draškovića i Zorana Nedovića, osuđen je zbog učestvovanja u ubistvu premijera Zorana Đinđića i za kasapljenje Milana Jurišića Jureta.

Milanko Ivanović Crni – osuđen je na dvije decenije zatvora zbog ubistva košarkaša Jovana Manovića i pokušaj ubistva Marka Nikolića na Zlatiboru, za šta mu je ponuđeno 10.000 evra. Ivanović, koji je daltonista, promašio je, međutim, pravu metu Gorana Marića, i u kafiću “Zodijak” u beogradskom naselju Senjak, ispalio je tri hica u grudi Manoviću koji je sjedio za susjednim stolom.

Saša Vidović – osumnjičen da je u julu 2016. u Novom Sadu pokušao da ubije Slobodana Kašćelana, vođu kavačkog klana. Kasnije je uhapšen u Republici Srpskoj i osuđen na 20 godina zatvora zbog likvidacije Miroslava Lazarevića u Istočnom Sarajevu. Vidović je karijeru počeo kao kradljivac automobila.

Saša Cvetanović Pit Bul – Priznao da je za ubistvo Nikole, brata Luke Bojovića, od pripadnika klana Slobodana Šaranovića uzeo 30.000 evra. U svjedočenjima ostalih pripadnika klana – kako ih je na sudu iznio svjedok-saradnik Miloš Vojnović – Cvetanović je opisivan kao narkoman koji je novac ubrzo potrošio i zatim tražio još. Ranije je osuđivan za teške krađe. Ubijen mu je brat Jugoslav iz, kako se spekuliše, krvne osvete.