Naučnik tvrdi da je razotkrio uzrok "faraonove kletve" za koju se vjeruje da je ubila više od 20 ljudi koji su otvorili grobnicu kralja Tutankamona 1922. godine. Drevni egipatski tekst prijeti „smrću od bolest,i koju nijedan ljekar ne može da dijagnostikuje“ svakome ko uznemirava kraljevske mumificirane ostatke - ali Ros Felouz je sugerisao da je iza smrt imala biološki razlog.
Studija je utvrdila da je uzrok trovanje radijacijija prirodnim elementima koji sadrže uranijum i toksični otpad, koji je namjerno stavljen u zapečaćeni trezor. Izlaganje supstancama moglo je da dovede do određenih karcinoma, poput onog koji je oduzeo život arheologu Hauardu Karteru - prvoj osobi koja je ušla u Tutankamonovu grobnicu prije više od 100 godina.
Teorija efektivno dokazuje da je grobnica zaista bila "prokleta" - na dokaziv, biološki način - prije nego na natprirodan način koji su sugerisali neki drevni egiptolozi.
Karter je umro 1939. vjerovatno od srčanog udara poslije duge borbe sa Hodžkinovim limfomom, koji utiče na imuni sistem tijela koji se bori protiv mikroba - a trovanje zračenjem je povezano kao uzrok raka. Lord Karnarvon, jedan od muškaraca koji je takođe prošao kroz bogate ispunjene sobe, umro je od trovanja krvi pet mjeseci nakon otkrića.
Ujeo ga je komarac, a rana se zarazila nakon posjekotine britvom.
Ubrzo nakon što je grobnica otvorena, došlo je do kratkog nestanka struje i sva svjetla širom Kaira su se ugasila. Karnarvonov sin je takođe prijavio da je njegov omiljeni pas zavijao i iznenada pao mrtav.
Drugi ljudi koji su učestvovali u iskopavanju umrli su od gušenja, moždanog udara, dijabetesa, srčane insuficijencije, upale pluća, trovanja, malarije i izloženosti rendgenskim zracima - svi su umrli u 50-im godinama.
Britanski egiptolog Artur Vajgal prisustvovao je otvaranju Tutankamonove grobnice, gdje je optužen za podsticanje „mita“ o prokletstvu – umro je od raka u 54. godini.
Međutim, natpisi pronađeni u drugim grobnicama širom Еgipta sugerišu da su drevni ljudi znali za toksine. Tekst je uključivao oblasti koje su bile 'zabranjene' zbog 'zlih duhova'.
Studija, objavljena u Journal of Scientific Ekploration, objašnjava da su visoki nivoi radijacije takođe dokumentovani u ruševinama grobnica Starog kraljevstva, na dve lokacije u Gizi i u nekoliko podzemnih grobnica u Sahari. Isti zaključak je takođe pronađen u Ozirisovoj grobnici u Gizi.
Felouz je primijetio da je „intenzivna radioaktivnost povezana sa dvije kamene kase, "posebno u unutrašnjosti“.
Profesor Robert Templ je primijetio da su koferi napravljeni od bazalta, utvrdivši da su „bili tačkasti izvor radijacije, za razliku od opštih tragova prirodnog nivoa (radona) iz okolne krečnjačke stene.“
Druge studije su direktno mjerile gas radon na različitim lokacijama u grobnicama u Sahari. Gas radon je međuproizvod raspada uranijuma, sa poluživotom od 3,8 dana. Koncentracije radona u ambijentu identifikovane su na šest lokacija - Južna grobnica, magacini Đoserove piramide i tuneli grobnice Serapeum.
Hiljade lonaca iskopanih ispod Stepaste piramide 1960-ih sadržalo je do 200 tona neidentifikovanih supstanci koje tek treba da budu identifikovane - što sugeriše da su toksini zakopani sa mumificiranim ostacima.
"Prijavljena jaka radijacija (kao radon) u ruševinama grobnica je labavo pripisana prirodnoj pozadini iz matične stijene“, rekao je Feloves.
"Međutim, nivoi su neobično visoki i lokalizovani, što nije u skladu sa karakteristikama krečnjačke podloge, ali implicira neki drugi neprirodni izvor(e).“
Karterova grupa je 4. novembra 1922. pronašla stepenice koje su vodile do Tutankamonove grobnice i provela nekoliko mjeseci istražujući predsoblje. Tim je otvorio pogrebnu komoru i otkrio sarkofag u februaru sljedeće godine. Grobnica se smatra jednom od najraskošnijih otkrivenih u istoriji, puna dragocenih predmeta kako bi pomogla mladom faraonu na njegovom putovanju u zagrobni život.
U zbirci grobnih predmeta nalazilo se 5.000 predmeta, uključujući pogrebne cipele od čvrstog zlata, statue, igre i čudne životinje. Mala veličina Tutankamonove pogrebne komore, s obzirom na njegov položaj u egipatskoj istoriji, godinama je zbunjivala stručnjake.
Ko je bio Tutankamon?
Karteru i njegovom timu je bilo potrebno 10 godina da očiste grobnicu od njenog blaga. Dječak kralj je bio egipatski faraon iz 18. dinastije, a vladao je između 1332. pre Hrista i 1323. prije Hrista. Bio je sin Еhnatonov i stupio je na presto sa devet ili deset godina.
Kada je Tut postao kralj, oženio se svojom polusestrom Ankhesenpaaten. Umro je sa oko 18 godina, a uzrok smrti nije poznat.
Mladi kralj je, međutim, imao zdravstvenih problema jer su mu roditelji bili brat i sestra. Rekonstrukcija njegovog lica i tijela pokazala je svijetu uvid u to kakve je bolesti možda pretrpio.
Kralj Tut je imao velike zube, anomaliju na stopalu i djevojačke bokove, prema najdetaljnijem ispitivanju ostataka drevnog egipatskog faraona ikada. Tut se oslanjao na štapove za hodanje tokom svoje vladavine u 14. vijeku prije nove ere, rekli su istraživači.
„Virtuelna obdukcija“, sastavljena od više od 2.000 kompjuterskih skeniranja, obavljena je u tandemu sa genetskom analizom Tutankamonove porodice, koja podržava dokaze da su njegovi roditelji bili brat i sestra.
Naučnici vjeruju da je zbog toga imao fizičke smetnje izazvane hormonskim disbalansom. A njegova porodična istorija je takođe mogla dovesti do njegove prerane smrti u kasnim tinejdžerskim godinama.
Različiti mitovi sugerišu da je ubijen ili je učestvovao u sudaru kočije nakon što su pronađeni prelomi u njegovoj lobanji i drugim dijelovima njegovog skeleta. Ali nedavno, naučnici su sugerisali da je kralj Tut možda umro od nasljedne bolesti.
Hutan Ashrafian, predavač hirurgije na Imperijal koledžu u Londonu, rekao je da je nekoliko članova porodice patilo od bolesti koje se mogu objasniti hormonskim disbalansom.
Dokazi o fizičkim ograničenjima kralja Tuta takođe su potkrepljeni sa 130 korišćenih štapova za hodanje pronađenih u njegovoj grobnici.
