U Srbiji i svijetu proslavlja se Dan primirja, u znak sjećanja na 11. novembar 1918. godine, kada su sile Antante potpisale primirje sa Njemačkom i time okončale Prvi svjetski rat. Centralna ceremonija održava se kod Spomen-kosturnice branilaca Beograda u Prvom svjetskom ratu.
U francuskom gradu Kompjenju, u specijalnom vagonu maršala Ferdinanda Foša, 11. novembra 1918. godine u 11.00 potpisano je primirje u Prvom svjetskom ratu, koje je bilo na snazi sve do zaključivanja konačnog mirovnog sporazuma u Versaju 28. juna 1919. godine.
Dan primirja u Prvom svjetskom ratu se kao državni praznik u Srbiji proslavlja od 2012. godine.
U svijetu, obilježava se u isto vrijeme u svim glavnim gradovima država pobednica, poput Velike Britanije, Francuske, Italije, Rusije, SAD, Novog Zelanda i Belgije.
U do tada najstrašnijem sukobu koji je svijet vidio, prema podacima Konferencije mira u Parizu 1919, Srbija je izgubila 1.247.435 ljudi, odnosno 28 odsto cjelokupnog stanovništva koje je imala po popisu iz 1914. godine. Od tog broja poginulo je ili umrlo od rana i epidemije 402.435 vojnika.
Simbolika Natalijine ramonde
Kao glavni motiv za amblem praznika koristi se cvijet Natalijina ramonda, ugrožena vrsta koja raste na istoku Srbije i na planini Nidže na najvišem vrhu Kajmakčalana, a na kojoj je srpska vojska pod komandom vojvode Živojina Mišića vodila žestoke borbe protiv Bugara kako bi stvorila uslove za proboj Solunskog fronta.
Simbolika cvijeta je višestruka, i zbog staništa, i zbog imena.
Cvijet je nazvan po kraljici Nataliji Obrenović, a poznat je i kao cvijet feniks, jer čak i ako se potpuno osuši, kad se zalije može da oživi, što simbolički ukazuje na vaskrs srpske države iz pepela poslije Prvog svjetskog rata.
U amblemu se pojavljuje i motiv trake Albanske spomenice, koja se nalazi iznad cvijeta.
U Srbiji će nizom ceremonija, polaganjem vijenaca i odavanjem počasti biti obilježen Dan primirja.
