Industrija mesa jedan je od najvećih zagađivača na planeti. Mnogo alternativna je ponuđeno – od prelaženja na insekte do mesa iz laboratorije – ali nijedna se nije primila. Možda bismo mogli da probamo za zmijetinom?
Nova studija međunarodnog tima stručnjaka proučila je mogućnost uzgoja pitona na komercijalnom nivou i kakav ekološki uticaj bi takva praksa imala u poređenju sa stočarstvom.
Rezultati su obećavajući. Zmije su brzo rasle, čak i tokom perioda posta, a odnos količine dobijenog mesa sa količinom pojedene hrane bio je izuzetno dobar. Hranjene su piletinom i glodarima, ali mogu da budu hranjeni i otpacima od mesne industrije.
Takođe, uzgajanje zmija ima još jednu prednost.
„Njihova mogućnost da tokom perioda posta regulišu metaboličke procese kako bi održali stanje organizma služilo bi kao veoma važan faktor u predjelima gdje nije uvijek zagarantovano stabilno snabdijevanje ili meteorološki uslovi“, kaže herpetolog Danijel Natuš sa australijskog Univerziteta Makvari.
Njegov tim proučavao je dve vrste pitona malayopython reticulatus i python bivittatus, dok su godinu dana uzgajane na farmama u Tajlandu i Vijetnamu, da bi nakon toga bile iskorišćene za jelo.
Odnos pojedene hrane i dobijenog mesa kod pitona je 1,2 – dok je kod lososa 1,5, kod živine 2,8, svinja šest i goveda deset.
Zmije mogu da poste mjesecima bez velikog gubitka tjelesne mase, što ih čini idealnim za uzgoj u predjelima gdje hrana i voda nisu zagarantovani.
„Naša studija je potvrdila da je biološki i ekonomski moguće uzgajati pitone za komercijalnu upotrebu mesa“, navode istraživači.
Uprkos tome što zmijsko meso neće preko noći stići u mesare, rezultati studije pokazali su da bi pitoni mogli jednog dana da postanu stabilni i ekonomični izvor hrane.
