Nekadašnji kapiten reprezentacije Srbije i bivši igrač Partizana, Pro Reka, Radničkog, Solnoka i Olimpijakosa, Filip Filipović, odigrao je u srijedu svoju posljednju utakmicu u karijeri.
Nažalost, to je bio kraj kakav nijedan igrač ne zaslužuje, a posebno ne trofejni vaterpolista koji je u bogatoj karijeri, koja traje više od 20 godina, osvojio sve što se može osvojiti.
U polufinalu Lige šampiona na Malti, Filipovićev Novi Beograd je poražen od Ferencvaroša poslije peteraca (18:17).
Filipović je ponikao u Partizanu, na Banjici, gdje je i odrastao. Kakav je bio talenat pokazuje i podatak da mu je tadašnji trener crno-bijelih, Dejan Udovičić, pružio priliku da sa svega 13 godina debituje za prvi tim. Bila je to prva od 240 utakmica koliko je Filipović odigrao za Partizan. Ubrzo je postao standardni prvotimac i a tokom osam sezona postigao je i 413 golova i osvojio četiri duple krune.
Prešao je 2009. u italijanski Pro Reko, u kojem je proveo i najveći dio svoje bogate karijere. U prve tri sezone je osvojio dvije titule šampiona Еvrope, tri titule prvaka Italije, Superkup Еvrope i Regionalnu ligu. Kao i većina reprezentativaca, 2012. se vratio u Srbiju i zaigrao je za Radnički, koji je tada napravio tim za najviše domete. Sa Kragujevčanima je tokom dvije sezone osvojio Kup Еvrope 2013, godinu dana kasnije je u Barseloni igrao novo finale Lige šampiona, a za dvije sezone je postigao blizu 200 golova.
Vratio se u Pro Reko zajedno sa Duškom Pijetlovićem i Andrijom Prlainovićem, a već u toj prvoj sezoni je osvojio treću titulu evropskog šampiona sa italijanskim klubom. Poslije 185 utakmica, 330 golova i brojnih trofeja, Filipović je napustio Đenovu i prešao u Solnok. Sa mađarskim timom je osvojio novi trofej Kupa Еvrope, a već narednog ljeta je potpisao za Olimpijakos, u kojem je proveo dve sezone. U međuvremenu je stavio tačku na reprezentativnu karijeru, gdje se oprostio na najljepši mogući način, osvajanjem olimpijskog zlata u Tokiju. Pričalo se i tokom 2023. da će trofejni golgeter završiti igračku karijeru, ali je uslijedio poziv Novog Beograda, koji je sklopio tim za osvajanje evropske titule i Filip je kao kapiten želeo da se oprosti na najbolji način.
Pored tri titule prvaka Еvrope i brojnih klupskih trofeja, Filipović je i sa reprezentacijom osvojio sve što se može osvojiti, između ostalog i dva olimpijska, pet evropskih i dva svjetska zlata. Pet puta je proglašavan za najboljeg igrača Еvrope, a četiri puta za najboljeg na svijetu.
