Šta je bolest poljupca - virus može ostati u tijelu cijeli život

Ovaj virus ostaje u tijelu doživotno, a iako rijetko, mononukleoza može da se vrati, ali iz drugog izvora.

Mononukleoza može da se javi u svakom uzrastu, ali je posebno široko rasprostranjena među mlađom populacijom, tinejdžerima, odnosno, ova bolest najčešće pogađa školsku djecu i omladinu od 15 da 25 godina.

Kako se prenosi virus?

Mononukleoza se uglavnom širi putem pljuvačke, odnosno vazdušno-kapljičnim putem, te je poznata i kao bolest poljupca. Ipak, ljubljenje nije jedini način da se mononukleoza prenese – to može da se dogodi i u slučaju dijeljenja čaše ili pribora za jelo sa zaraženom osobom.

Epštajn-Barov virus ostaje u stanju mirovanja u tijelu, povremeno postaje aktivan, ali ne izaziva značajne simptome. Kada je virus aktivan, može se prenijeti na druge.

Simptomi mononukleoze

• Umor
• Bol u grlu (ponekad pogrešno dijagnostikovan kao streptokoka u grlu, gdje simptomi ne prolaze ni nakon liječenja antibioticima)
• Groznica
• Otečeni limfni čvorovi na vratu i pazuhu
• Otečeni krajnici
• Glavobolja
• Osip po koži
• Mekana, otečena slezina

Period inkubacije

Period inkubacije, odnosno vrijeme od trenutka ulaska virusa u organizam do pojave prvih simptoma, obično traje između četiri do šest nedjelja, iako kod male djece ovaj period može biti kraći.

Znaci i simptomi kao što su groznica i bol u grlu obično se smanjuju u roku od nekoliko nedjelja. Ali umor, uvećani limfni čvorovi i otečena slezina mogu da traju i nedjeljama duže.

Kako se otkriva i kako se liječi?

Dijagnoza mononukleoze se uspostavlja na osnovu seroloških ispitivanja, anamneze, kao i analizom krvne slike, koja će pokazati da li je prisutan povećan broj leukocita, ali i da li je povećana aktivnost serumskih transaminaza, koja je indikator oštećenja ćelija jetre.

Iako su simptomi mononukleoze neprijatni, infekcija se sama povlači bez dugotrajnih efekata. Mala djeca obično imaju blage simptome ili pak oni potpuno izostaju, pa infekcija često ostaje nedijagnostikovana.

Ipak, Epštajn-Barov virus može opstati u pljuvački mjesecima nakon infekcije.

Komplikacije mononukleoze

Iako rijetko, komplikacije mononukleoze ponekad mogu biti ozbiljne.

Uvećanje slezine

Mononukleoza može da izazove uvećanje slezine. U ekstremnim slučajevima, slezina može da pukne, uzrokujući oštar, iznenadni bol u lijevoj strani gornjeg abdomena. U slučaju takve vrste bola, neophodno je potražiti hitnu medicinsku pomoć.

Problemi s jetrom

Gotovo 90 odsto bolesnika ima blago povećanje jetrenih enzima usljed mononukleoze. Povremeno se javlja i žutilo kože i beonjača (žutica). Takođe, može da se javi blaga upala jetre (hepatitis).

Imajući u vidu da ova bolest može znatno da utiče na zdravlje jetre, vrlo je važno strogo izbjegavati alkohol, koji može dodatno da ošteti jetru.

Rjeđe komplikacije mononukleoze

Anemija - smanjenje broja crvenih krvnih zrnaca i hemoglobina, proteina bogatog gvožđem u crvenim krvnim zrncima.

Trombocitopenija - nizak broj trombocita.

Problemi sa srcem - zapaljenje srčanog mišića (miokarditis).

Komplikacije koje uključuju nervni sistem - meningitis (upala moždanih opni koje obavijaju mozak i kičmenu moždinu), encefalitis (upala mozga) i autoimuna neuromišićna bolest poznata kao Gijan-Bareov sindrom.

Otečeni krajnici - koji mogu da blokiraju dotok vazduha i dovedu do otežanog disanja.

Ko je u riziku?

Epštajn-Barov virus može da izazove mnogo ozbiljnije komplikacije kod osoba koje imaju oslabljen imuni sistem, posebno kod osobe sa HIV-om ili sidom ili kod pacijenata kojima su presađeni organi pa koriste imunosupresivnu terapiju.

Može li mononukleoza da se vrati?

Većina ljudi koji razviju mononukleozu imaće je samo jednom, ali pojedine studije sugerišu da je moguće ponovo dobiti mononukleozu.

Kako se objašnjava, nakon oporavka od mononukleoze uzrokovane Epštajn-Barovim virusom, moguće je ponovo dobiti mononukleozu iz drugog izvora. Dakle, ne vraća se mononukleoza izazvana Epštajn-Barovim virusom, već je riječ o novoj infekciji.

Osim Epštajn-Barovim viruson, mononukleoza može biti uzrokovana nizom patogena, kao što su:

• citomegalovirus;
• toksoplazmoza
• HIV';
• virus rubeole;
• hepatitis A, B ili C;
• adenovirus.

Zašto je važno mirovanje, odnosno izbjegavanje sporta?

Budući da je ekstremni umor jedan od simptoma mononukleoze, tijelu je neophodan odmor i mirovanje kako bi se borio protiv virusa.

Takođe, zbog rijetkih komplikacija kao što je pucanje slezine, potrebno je izbjegavanje sportova 6–8 nedjelja. To se naročito odnosi na kolektivne sportove, gde može doći do pritiska u stomak, kao i u dizanju tegova i pri vježbama gdje se aktiviraju trbušni mišići.

Prevencija

Ne postoji vakcina koja bi spriječila mononukleozu, te je prevencija najbolji način za sprečavanje širenja mononukleoze.

Bez ljubljenja sa osobama koje imaju infektivnu mononukleozu, ili su je nedavno preboljele.

Ne dijeliti piće ili hranu.

Ne dijeliti lične predmete, kao što su: četkica za zube, posuda i pribor za jelo (viljuške, kašike) i piće, sjaj ili balzam za usne.

Često pranje ruku sapunom i vodom.

Održavanje visokog stepena higijene, posebno dječijih igračaka i predmeta koje djeca stavljaju u usta, piše klinika "Mejo".