Sveti Georgije pogubljen je 303. godine.

On je kao Hristov vojnik odbio poslušnost caru Dioklecijanu, velikom progonitelju hrišćana, izjavivši da se ne plaši da umre za svoju vjeru.

Propovijedao je novozavjetnu vjeru i, prema predanju.

Carevu ženu Aleksandru uspio je da preobrati u hrišćanstvo. Oboje su osuđeni na smrt odsijecanjem glave, a predanje kaže da je carica preminula prije izvršenja carske naredbe.

Na pravoslavnim ikonama i srednjovjekovnim freskama Sveti Đorđe je predstavljen kako - jašući na konju, u vojvodskom odijelu sa krstastim mačem - ubija aždaju, koja je simbol paganske vjere, dok se na ikonama za praznik Đurđic predstavlja u stojećem stavu sa kopljem ili mačem u ruci.

U pravoslavnim manastirima Sveti Đorđe je prvi u redu svetih ratnika sa štitom i krstastim mačem.

Sveti Georgije je veoma poštovan u srpskom narodu i slavi se dva puta godišnje - 16. novembra kao praznik prenošenja moštiju svetitelja - Đurđic, i 6. maja, kada se obilježava dan njegove smrti - Đurđevdan.