Ovaj film je istorijsko blago koje smo mi kao narod dobili zaslugom Srbina iz Norveške producenta Branka Dimovića Dimeskog (rodom sa Kosmeta), koji je i pokrenuo cjelokupnu priču oko ekranizacije filma sa prijateljskom norveškom produkcijom POX sa rediteljem Kjetilom Palmkvistorom na čelu.

A u cijeloj ovoj priči veliki doprinos dao je i norveški istoričar Knut Flovik Torasen.

Srpski pisac i publicista Branko Dimović Dimeski napisao je tri knjige a po dolasku u Norvešku krenuo je da istražuje i stradanje srpskog naroda za vrijeme Drugog svjetskog rata u logorima u Norveškoj.

Dimović-Dimeski se od rane mladosti ostvario u novinarstvu pa je kao saradnik sajta Srpska istorija intervjuisao veliki broj ljudi iz različitih sfera javnog života.

Na njegovu inicijativu i poslije intervjua za sajt "Srpska istorija" sa istoričarom Knut Flovik Thoresen i Kjetil Palmkvist su pristali na saradnju sa Dimovićem Dimeskim, Srbinom sa Kosova i Metohije.

Treba istaći da je Dimović dao veliki doprinos u realizaciji važnih projekata po srpski narod u Norveškoj, kao što je izgradnja pravoslavne kapele i škola srpskog jezika u Norveškoj, koju danas pohađa više od 40 učenika.

Zanimljivo je da će gost na premijeri biti starina Milorad Ćebić (92 godine), koji je u tim godinama izrazio želju da i on bude prisutan, danas živi u Beogradu.

On u filmu svjedoči, vrlo potresno. Njemu su ustaše zaklale sedamdeset dvoje Ćebića, članove njegove uže familije. Dok je sa majkom, braćom i sestrama bježao od krvavih ustaških kama, gledao je reku Drinu natopljenu srpskom krvlju. 

Prešli su nekako Drinu kako bi se domogli Srbije. Da se radi o genocidu nad srpskim narodom govori činjenica da se stradanje Ćebića, ali i mnogih drugih Srba nastavilo i van granica Srbije, činjenica je da je naime petorica stričeva Milorada Ćebića uhapšena od njemačkog okupatora i da su zatim poslati u Norvešku na prisilni rad, zapravo u unaprijed isplaniranu smrt, prenosi Đorđe Bojanić

Ovaj norveški film je pravo blago za našu istoriografiju. Ovaj film bi morao biti prikazivan i našim učenicima, da nikada ne zaborave kakva zlodjela su činjena srpskom narodu tokom Drugog svjetskog rata. Ovim filmom otrgli smo istinu iz kandži zaborava. Kao da nije bilo hrabrosti da se pokrene ekranizacija istine.

"A istina je da su tu stradali samo Srbi (94 posto), a najmlađi Srbin imao je samo 12 godina (Petar Malbaša). A mi Srbi tamo u Karašjoku nemamo ni adekvatno obilježje, na tabli piše: U spomen jugoslovenskim internircima… A ko su ti jugoslovenski internirci, da li to zna svjetski turista? Da su to bili Srbi, koji se ne spominju ni na jednom obilježju i spomeniku u Norveškoj? Tu je i naša tragedija, nisu nam tu krivi Norvežani, već mi Srbi. Zašto je to tako, veliko je pitanje, zato i radimo na tome, da to ispravimo. Svi stradali su bili samo Srbi, srećom da imamo i popis stradalih Srba, gdje se to i vidi. Konačno će Srbi saznati pravu istinu o svirepim zločinima nad Srbima u Norveškoj, zato i pozivam publiku da dođe u što većem broju i pogleda ovaj vrlo značajan film za naš narod. Zato moramo da prekinemo sa bilo kakvim podjelama (društvenim, istorijskim) u ovim teškim vremenima, moramo da budemo samo Srbi i da gledamo naše srpske interese kao prioritet, da bi opstali kao narod", naglašava istoričar Đorđe Bojanić.

Vjerujem da će publika u Nišu velikim ovacijama i aplauzom nagraditi ekipu POX produkcije: Branka Dimovića Dimeskog, producenta, Kjetila Palmkvistora, reditelja, Knuta Flovika Toresena, istoričara, Joerna Olsena koproducenta, Terja Holma, direktora fotografije.

Film će u Beogradu biti prikazan u bioskopu Balkan Sinema 27. avgusta u 19 časova.

Zanimljivo je da je muziku za film komponovao kompozitor Andrej Stojanović (9 godina), koji je uradio sedam kompozicija za film.

Jednu od svojih kompozicija posvetio je srpskoj djeci koja su stradala u Norveškoj za vrijeme Drugog svjetskog rata. Njih 120 poslato je u smrt, dok je 32 izgubilo svoj život u najgorim mukama.

Veliki doprinos izradi filma dali su i akademik Radmila Tonković, Dragoslav Bokan, Aleksandar Dinčić, istoričar, Jasmina Stojiljković, glumica, dr Ljiljana Nikšić, ambasadorka Srbije, Zvezdan Milovanović, Milosav Simović, general, Đorđe Bojanić, istoričar, i svi potomci stradalih i učesnici u filmu i glumci Niškog pozorišta.