Japanski premijer Fumio Kišida objavio je prošle nedjelje pokretanje istrage protiv religijske organizacije "Porodični savez za svjetski mir i ujedinjenje", koja se našla pod medijskim reflektorima usljed toga što je motivisala atentatora Tecuju Jamagamija da usmrti, može se reći, jednog od najvažnijih političara u modernoj japanskoj istoriji - bivšeg premijera Šinza Abea.

Neposredan povod su pritužbe građana, njih preko 1.700, da je ta religijska grupa južnokorejskog porjekla lažima i pritiscima od svojih japanskih pripadnika iznudila neopravdano visoke donacije koje su ugrozile njihovu egzistenciju.

Ako se prikupe dovoljni dokazi vlasti bi mogle da izdaju naređenje za rasformiranje, odnosno, praktično zabrane tu grupu na način na koji je to učinjeno 1995. godine u odnosu na hinduističko-budistički kult Aum Šinrikjo, koji je korišćenjem bojnog otrova sarina izvršio masovni zločin u Tokijskoj podzemnoj železnici u uzaludnom pokušaju da uzdrma vladu i državu.

Takođe, vladajuća koalicija Liberalno-demokratske i partije Kometo postigla je prošle nedelje dogovor sa opozicionim strankama o skorom donošenju zakonskog akta usmjerenog na obezbjeđivanje pomoći za ekonomske žrtve Unifikacione crkve.  

Sprega koja je zaprepastila Japan 

Četrdesetdvogodišnji Jamagami ubio je bivšeg premijera Abea 8. jula ove godine na ulici u gradu Nara u trenutku kada je ovaj držao govor usmjeren da podrži lokalnog kandidata vladajuće partije na izborima za Gornji dom japanskog parlamenta. Atentator je kasnije policiji izjavio da ga je na taj čin podstakla mržnja prema pomenutoj relgijskoj grupi, odnosno, uvjerenje da je Abe podržava.

Naime, ubica bivšeg premijera bio je kivan na kult, koji je svjetski poznat po svom starom nazivu "Unifikaciona crkva", jer je on od njegove majke, vijernice, iznudio ogromne donacije u visini od ukupno blizu milion američkih dolara, koje je ona pružila tako što je rasprodala porodičnu imovinu kao što su nekretnina i polise životnog osiguranja.

Ona je ogranku Unifikacione crkve u Nari pristupila nakon porodične tragedije, samoubistva supruga, i potpunosti joj se predala, ne samo duhovno već i materijalno. Njen sin atentator, krivio je religioznu grupu, koja ima sopstveno specifično viđenje hrišćanske doktrine prožeto konfučijanskim porodičnim vrijednostima, da je ispiranjem mozga i lažnim obećanjima o spasenju koje se može lakše steći velikim materijalnim davanjima crkvi učinila da porodica drastično i nepovratno osiromaši. On je istražiteljima, između ostalog, kazao da ga je tako prouzrokovana oskudica novca spriječila da upiše univerzitet i time mu praktično odredila karijeru i životni put.

Mada je, čini se, brat njegove majke, koji je advokat, uspio da grupu prisili da vrati polovinu doniranog novca u mjesečnim ratama čija je isplata trajala nekoliko godina, kada je taj novac presušio i od leukemije teško oboljeli Jamagamijev brat je ubrzo izvršio samoubistvo. To je Tecuji zadalo dodatni psihološki udarac i podgrijalo njegovu mržnju budući da je porodici bilo ponestalo sredstava za bratovo liječenje.

Tecuja Jamagami zato je počeo da sanja o tome da ubije vođu grupe Koreanku Hak Ja Han, suprugu preminulog osnivača Sun Mjung Muna. Međutim, shvativši da bi teško mogao da unese oružje u Južnu Koreju i nju locira, svoje nezadovoljstvo i gnijev preusmjerio je na bivšeg premijera Abea, za kojeg je saznao da je tokom epidemije novog korona virusa preko video linka učestvovao na konferenciji o političkim pitanjima koju je organizovao japanski ogranak sekte.

Jamagami je takođe znao da je Abeov djeda, koji je šezdesetih godina isto obavljao najvišu državnu funkciju, za vrijeme svoje vlade omogućio i lično pozdravio dolazak Unifikacione crkve u Zemlju izlazećeg sunca jer je ona bila izrazito antikomunistički nastrojena i nudila japanskim vlastima saradnju u suzbijanju djelatnosti socijalista i komunista, koji su u to vrijeme u ostrvskoj carevini bili relativno snažni.

Sve to ga je navodilo na pomisao da Abe i njegova politička dinastija (koja pored djeda premijera uključuje i oca ministra spoljnih poslova) imaju važne i duboke veze sa Unifikacionom crkvom u Japanu, koja zaista jeste decenijama radila na tome da se približi političarima iz vlasti i ostvari uticaj na funkcionisanje države, pružanjem logističke podrške tokom kampanja, glasova, a vrlo moguće i novčanih donacija, s ozbirom na količinu imovine kojom je raspolagala. Recimo, smatra se da je Unifkaciona crkva u Japanu, kroz zbližavanje s funkcionerima vladajuće partije, između ostalog, posljednjih godina nastojala da zaustavi ili uspori promjene zakona vezanih za porodicu, odnosno, priznavanje prava homoseksualcima na brak i usvajanje djece.

Te veze, međutim, ne treba prenaglašavati, jer je istina da japanska vladajuća partija održava odnose sa preko 500 raznih interesnih grupa, među kojima i više raznih religijskih organizacija, i to da "Porodični savez za svjetski mir i ujedinjenje" u državi sa preko 125 miliona stanovnika sa svojih nekoliko desetina hiljada geografski raštrkanih glasova ne može da na biralištima utiče na izbor kandidata. Dalje, sam Abe važio je za nacionalistu desničarske orijentacije koji je ideološki blizak političkoj organizaciji koja zastupa vrijednosti domaće japanske religije šinto.

Ipak, spoznaja da je vladajuća partija povezana sa jednom sektom i to stranog porjekla, te da su te veze u pozadini atentata na Abea veliki je šok za japansku javnost kao i taj sam nasilni čin, odnosno, činjenica da se u zemlji koja ima najniže stope teškog kriminala poput ubistava i oružane pljačke na svijetu usred bijela dana desilo brutalno pogubljenje političara koji je na funkciji premijera proveo najviše vremena u istoriji države.   

Južnokorejska hrišćanska sekta koja vjeruje da spasava svijet od Đavola 

Unifikacionu crkvu 1954. godine, odmah po okončanju izrazito razornog Korejskog rata, osnovao je hrišćanin Sun Mjung Mun, koji je rođen 1920. godine u Severnoj Koreji u konfučijanskoj porodici koja se preobratila u prezbiterijanizam.

On je još kao tinejdžer doživio viziju u kojoj mu je Isus navodno povjerio zadatak da na Zemlji dovrši rad na ostvarenju Božjeg carstva koji je on započeo a nije mogao da ostvari jer je bio razapet.

Mun je razvio učenje da je za stvaranje božjeg carstva na Zemlji i prevazilaženje grijeha koje su počinili Adam i Eva potrebno uspostavljanje mira među državama i narodima koji može biti ostvaren kroz stvaranje savršene porodice zasnovane na vjeri i duhovnosti a ne na ličnom sviđanju i privlačnosti.

Zbog toga je on energično podsticao uspostavljanje međunarodnih bračnih zajednica, naročito među nacionalnostima čije su države u prošlosti ratovale, a Unifikaciona crkva često organizovala masovna vjenčanja. Pri tom njeni rukovodioci nerijetko su nasumično spajali vijernike različitih etničkih grupa, tako da su oni u brak stupali sa sebi nepoznatom osobom. Takva vrsta braka slobodna od tjelesnih poriva, vjeruju oni, čisti čovječanstvo od greha i Sataninog prisustva, te proizvodi decu koja su božanske prirode, što sve doprinosi stvaranju božjeg carstva na Zemlji.

Mun je gajio veliku odbojnost prema komunistima jer su ga oni, kao južnokorejskog špijuna, bacili u tamnicu na pet godina, što je kasnije imalo veliki uticaj na pomenutu izraženu antikomunističku orijentaciju sekte. 

Japan kao "grešna zemlja" 

Japanska javnost, pored zgražavanja u odnosu na surovo visoke donacije koje je kult, koji je prisutan u više od sto zemalja sveta isisavao od svojih vernika, posebno su revoltirani uverenjem južnokorejskih rukovodilaca da novac i imovina naročito treba da budu izvlačeni iz Japana, zbog materijalne i ljudske štete koje je Korejsko poluostrvo pretrpjelo tokom pedesetak godina japanske kolonijalne vlasti. 

Južnokorejske vođe svoju zemlju su proglasile Adamovom a Japan "Evinom zemljom", što je, s obzirom na to da je po Starom zavetu Eva ta koja je poklekla pred iskušenjem Satane i uzela zabranjeno voće te zavela Adama, prouzrokovavši pad iz Rajskog vrta i osudivši čovječanstvo na patnju i muku, pokazatelj niskog mišljenja koji oni imaju o ostrvskoj državi.

Smatra se da Unifikaciona crkva u Japanu ima oko 60.000 vijernika. Mnogi od njih, uglavnom žene, prebacivani su u Južnu Koreju da tamo žive sa svojim južnokorejskim supružnicima u skladu sa idejom o uspostavljanju mira među zavađenim narodima i viđenjem da je Japan "Evina zemlja" čije žene vrijednim radom u domu i posvećivanjem porodici treba da iskaju grijehe koje je njihova država počinila na Korejskom poluostrvu tokom okupacije od 1895 do 1945. godine, gušeći lokalni jezik i kulturu, ubijajući rodoljube i masovno eksploatišući tamošnje stanovništvo kao besplatnu radnu snagu.

Inače, Unifikaciona crkva u samoj Južnoj Koreji popularna je među sredovečnim muškarcima koji imaju problema da nađu partnerku za brak upravo stoga što nudi posredovanje u traganju za životnom saputnicom i omogućava sklapanje istog bez obzira na ekonomske prilike i obrazovanje mladoženje.

Za života, osnivač un je zagovarao ideju o izgradnji dugog podvodnog tunela koji bi fizički spojio Južnu Koreju i Japan, što je korišćeno i kao izgovor za prikupljanje velikih donacija u novcu. 

Šta može da donese zabrana?   

Eventualna zabrana bivše Unifikacione crkve mogla bi da u Japanu raspiri debate o slobodi vjeroispovijesti i demokratiji, ali bi je, s obzirom na trenutno raspoloženje u društvu, prosječni građanin glasač vjerovatno pozdravio zbog finansijske eksploatacije vijernika koju je sekta sprovodila, njenog uplitanja u državnu politiku i potcjenjivačkog odnosa prema ostrvskoj carevini.

Zabrana bi mogla da omogući vladajućoj partiji, čija popularnost brzo opada posljednjih mjeseci u čemu bitan uticaj ima otkriće da je više od stotinu poslanika iz njenih redova (među kojima i vođe frakcija i bivši ministri) primilo logističku pomoć od pripadnika Unifikacione crkve ili prisustvovalo političkim skupovima koje su njene podgrupe organizovale, da povrati nešto kredibiliteta i relativno ubedljivo demonstrira namjeru da prekine sve veze sa tom sektom. Pogotovo stoga što je ona već bila pod istragom 2009. godine za prevare zbog prodaje artikala religiozne prirode po astronomskim cijenama.

Preostaje da se vidi kako će građani odreagovati ako bi sekta od 2015. naovamo poznata kao "Porodični savez za svetski mir i ujedinjenje" bila rasformirana po nalogu sudske vlasti: da li bi se odobravanje za taj potez zaista pretočilo u rast podrške za vladin kabinet ili bi zabrana bila prihvaćena kao nešto što se podrazumeva, bez uticaja na javno mnjenje, kao što ni promjena sastava vlade tokom prošlog ljeta inspirisana željom da se eliminišu ministri koji su na bilo koji način bili u vezi sa sektom nije zaustavila pad povjerenja u premijera i njegovu partiju.

(RTS)