Pronađene najstarije mumije na svijetu

Arheolog Sjao-čun Hung sa Australijskog nacionalnog univerziteta u Kanberi i drugi istraživači naveli su u studiji da se najvjerovatnije radi o lovcima - sakupljačima koji su naseljavali jug Kine i jugoistočnu Aziju i ostrva pre oko 12.000 do 4.000 godina, a koji su imali običaj da žrtve vezuju u zgrčenim položajima, a zatim ih polako suše na dimu po nekoliko mjeseci, prenosi ,,ScienceNews''.

Svijet

Najzaraznija bolest na svijetu otkrivena u Njujorku

Kako je navedeno to produženo sušenje tijela dimom prije sahrane predstavlja oblik mumifikacije koji je istorijski primećen među starosjedelačkim australijskim društvima, pa čak i danas u nekim dijelovima Nove Gvineje.

Dodaje se da se mumifikacija sušena dimom možda razvila iz drevnih vjerovanja koja su se fokusirala na očuvanje tijela predaka, a Hung sumnja da su se ta vjerovanja proširila preko južne Azije, a moguće i u sjeveroistočnu Aziju, nakon što su ljudske grupe migrirale iz Afrike prije oko 60.000 godina.

Činjenica da se mumifikacija sušenjem dimom proširila na tako ogromno područje i opstala više od 12.000 godina među autohtonim grupama je izvanredna, rekao je Hung.

Zanimljivosti

Pravoslavni vjernici danas slave Svetog Vavilu: Okovan i mučen vatrom da se odrekne vjere

Južnoamerički narod Činčoro, koji je živio u priobalnoj pustinji, razvio je tehnike mumifikacije prije oko 7.000 godina, a ti postupci su uključivali uklanjanje unutrašnjih organa i mozga prije nego što bi tijela ostala u pustinji da se osuše.

Navodi se da se upotreba smola i drugih supstanci za balsamovanje kod Egipćana za mumifikaciju mrtvih pojavila se pre oko 6.330 godina.

Hungova grupa je proučavala skelete pojedinaca sahranjenih u čvrsto zgrčenim ili čučećim položajima na 95 lokacija, mnoge u jugoistočnoj Aziji, a druge na obližnjim ostrvima, uključujući Borneo i Javu.

U nekim slučajevima, na lobanji ili drugim kostima su uočene opekotine.

Svijet

Pojavio se uznemirujući snimak: Opasna zvijer na plaži u Grčkoj

Istraživači navode da nepravilno ugljenisanje kostiju i pažljivo postavljanje uglavnom netaknutih skeleta ukazuju na to da su ljudi polako zagrevali tijela mrtvaca iznad dimnih vatri, što je isušivalo i mumifikovalo kožu leševa, pomažući da se skeleti ne raspadaju.

Laboratorijske tehnike za određivanje unutrašnje molekularne strukture kostiju, primijenjene na 54 skeleta sa 11 lokaliteta, dale su dokaze o produženom zagrijavanju na niskim temperaturama, piše Sputnjik.